Hobi olarak başladığı sanat mesleği oldu

Mermer fabrikalarındaki hurda taşlar ünlü tablolara dönüşüyor

Tek tek kırılan taşlar sanat yapıtına dönüştürdü

DENİZLİ – Denizli‘de İsmail Aytaç’ın baht ürünü tanıştığı mozaik sanatı, emekli olduktan sonra hobi olarak devam ederken gelir kapısı oldu. Mozaik sanatkarı Aytaç, dünyaca ünlü tabloların yanı sıra kendi çizdiği fotoğrafları de mozaik taşlar ile birer sanat ürününe dönüştürüyor. Üretilen yapıtların yanı sıra Aytaç, siparişe nazaran yurtdışına kadar yaptığı mozaik taş yapıtlarını gönderiyor.

Denizli’de yaşayan 62 yaşındaki İsmail Aytaç’ın 1994 yılında tanıştığı mozaik sanatı emekli olduktan sonra gelir kapısı oldu. Belediyede çalışan Aytaç, devrin belediye lideri tarafından fotoğraf çizme yeteneğinden ötürü 1994 yılında Denizli’de düzenlenen Milletlerarası Sanat Şenliğinin koordinatörü oldu. Bosna Hersekli mozaik sanatkarı Gazanfer Bayram ile burada tanışan Aytaç’ın mozaikle tanışması da birinci bu şenlikte gerçekleşiyor. Aytaç’ın taş kırarak yardımcı olduğu Bayram, elinin bu işe yatkın olduğunu söyleyerek yönlendirmesiyle mozaik sanatına birinci adımı attı. Tek tek kırılan taşlar sanat ürününe dönüşmesinin akabinde ziyaretçilerin akınına uğruyor. Mozaik sanatının yalnızca taşları bir araya getirmek olmadığını belirten Aytaç, “Mozaiği yaparken taşı kırmak, yan yana getirmek, biçimli kırmak oda başka bir özellik istiyor. Bu tabloları ben mozaiğe çevirdim ancak aslında kendi özümü bulmam gerekiyor. Yani mesela yaşadığım sokağı mozaiğe çevirdim. Anamın yahut kimi arkadaşlarımın fotoğraflarını mozaiğe çevirdim. Yani kendime öz mozaik yapmak o farklı. Has bir formda yapmak değerli. Çingene kızını yapıyorsun misal, yalnızca onu yapmakla kalmıyorsun. Çingene kızının bakış tabiri var onu da vermek zorundasın. İşte mozaiğin esas özü orada. Tabi doğal taş olduğu için binlerce yıl dursa tekrar hiçbir şey olmadan tıpkı bir biçimde kalır” dedi.

“Hobi olarak başladım aslında”

Emekli olduktan sonra hobi gayeli başladığını ve daha sonra yurtdışından dahi gelen siparişler üzerine satmaya başladığını belirten Aytaç, “Hobi olarak başladım aslında. Uzun müddet bir, iki sene satmak gayeli yapmadım. Mesela İtalya üzere bir bölgeye mozaiğin tam merkezi, sanatın tam merkezi bir konuma 90 metrekare bir mozaik yaptık. 5-6 ay sürdü diyelim. Atatürk portresi yapıyorsun bunu küçücük taşlarla da kırıp yapabilirsin, daha iri taşlarla da yapabilirsin. Ne kadar taşı küçük kırıp işlersen daha farklı oluyor. Benim bildiğim Rusya’da birtakım mozaikçiler birebir taşı cımbızla çalışıyorlar. Ne kadar taşlar küçülüp detay fazla olursa mozaiğin bedeli daha da artıyor” tabirlerini kullandı.

“Ortaya bir şeyler çıkmaya başlayınca hevesleniyorsun”

Tek tek taşlarının döşenmesiyle birer sanat yapıtına dönüşen tabloların başlangıcında uğraşılmaz göründüğü lisana getiren Aytaç, “İlk bakışta başa çıkılmaz üzere gözüküyor. Lakin yapmaya başlayınca, ortaya bir şeyler çıkmaya başlayınca hevesleniyorsun ve de nasıl bittiğini anlayamıyorsun. Mona Lisa tablosunu ben tekraren muayyen bir yana kadar yaptım. Fakat o bakış tabirini yakalamak için o göz, burun, ağız tabirini tekraren söktüm baştan yaptım. O bakış sözünü yakalayabilmek için. Lakin ne kadar yakaladım onu bilemem” diye konuştu.

Öte yandan, ortaya çıkan ürünlerde kullanılan taşların mermer fabrikalarının hurdalık sahalarından çıkardığını söyleyen İsmail Aytaç, “Mermer fabrikalarının hurdalıkları var. Orada aslında onların görmediği benim görebildiğim çok hoş hurdalıklarda şık taşlar var. Hususî işlerde taşları kesiyorlar. Mesela isteyen diyor ki bu desen bordo olacak diyor. Borda yalnızca Elazığ’da var ve öteki bir konumda yok. Elazığ’dan taşı getirtiyoruz” biçiminde konuştu.