HABERLER.COM HUSUSÎ – Toplumsal medyadaki macerasına “Nermin’in Enfes Mutfağı” isimli Instagram sayfasıyla başlayan 37 yaşındaki Nermin Gül, TRT’de yaptığı ‘Misafirim Var’ programıyla ekran önünde de kendisini ispatlıyor. Muvaffakiyete giden yolda karşılaştığı zorlukları ve azmini kaleme Gül, “Hani Yapamazdım” isimli kitabıyla bayanlara ilham oluyor.
Haberler.com‘un sorularını yanıtlayan Nermin Gül, en umutsuz anında nasıl ayağa kalktığını, zorluklara karşın hayallerinden nasıl vazgeçmediğini ve iş hayatında bayan olmayı anlattı.
Marka yolculuğunuzun başlangıç süreci nasıl gerçekleşti?
Aslında ben marka olmadım, ben Nermin Gül oldum. Şu an inanılmaz kasvetler içinde boğuşan, bir grup hayati aşamalara gelmiş, nitekim kendini izaat edemeyen o kadar çok bayan var ki… Dedim ki; ben evvel kendi hayatımı değiştireceğim, kendi hayatıma dokunacağım ve sonra bir güruh bayanın hayatına dokunacağım. Ben serüvenim yaklaşık 8 sene evvel bu türlü başladı. 85 kiloydum, 25 kilo vererek bir özgüven depolamasıyla toplumsal medyaya girdim.
“2,5 MİLYONLUK BİR AİLEM VAR”
Toplumsal medyaya girdiğimde Nermin Gül’ün bir takipçisi bile yoktu ve ben o gün gelişi hoş bir sunum yaptım. Konutta 3 tane kuşum vardı, o kuşları da patates köftenin gerisine koydum. Birinci gönderiye inerlerse görecekler nasıl bir emek olduğunu. Ondan sonra dedim ki; Allahım çıktığım bu yolda sen bana yardım et. Ben o denli taraflara geleyim ki; parmakla gösterilip, eşini ve evlatlarını ihmal etmeden, bütün bu kaosun içerisinde olan bayanlara destek olayım. Kendi egoları içerisinde kaybolmadan, şu girdiğim Nermin Gül üzere hayatımı tamamlayayım istedim. Zira benim en büyük kaynağım annem babamdı ve onlar bana daima bu türlü öğretti. “Her devir mütevazi ol, her devir iyi ol, seni üzenlere sen gül” derdi annem. O denli yaptım ve sahiden ahir da çok şık noktalara geldim, şu an 2,5 milyonluk bir ailem var. Allah nasip ederse bu 3 milyon, 10 milyon da olacak. Bana gelen, aksiliklere karşın yüzünü döken bayanlara bu kitabı ikram etmek istiyorum. Zira onlar da hayatlarından bir şey bulacak bu kitapta.
Küçük yaşta çok isteyerek iş hayatına atılmışsınız. Bu isteğin ardında ne vardı? Başarma duygusu mu, kendini ispatlama dileği mu?
Aslında küçükken bu türlü bir ispatlama düşünemiyorsunuz. Ben 10 yaşında işe başladım, velev mektep kapanmadan evvel konfeksiyonda iş buldum. Babam annem evvel reaksiyon gösterdi, “Neyini eksik ediyoruz kızım” diye; ancak ben göçmen kızıyım, Boşnak kızları tuttuğunu koparır. Çalışma azmi olan kişileriz, atalarımızdan bu türlü gördük. Çok komik bir ölçü haftalık alıyordum. Küçücüksün ve şef seni öne çıkarıyor, “En iyi Nermin çalışıyor” diyor. Haftalığımla kendime bir şey almıyor, babama veriyordum. Bu türlü bir ruha sahibim, aileme destek olmak istiyordum. 10 yaşımda başladı bu serüven, lise hayatımda da mağazalarda tezgahtar olarak çalışmaya devam ettim.
Sonrasında evlilik benim için çok ani oldu, 17 yaşında evlendim. Lise yeni bitmiş, arilik yapmayı, yemek yapmayı bilmiyorum. Daha çok küçüğüm; lakin Boşnak kızları uzun uzunluklu, iri kemikli olduğu için kimse inanmıyor 17 yaşında olduğuma. Dışardan bakınca, “Bu kız 20-21 vardır” diyorlar. Eşim Erzincanlı, biz göçmeniz. Bu halde süratli hızlı ilerlerken velev istemez bir kültür çatışması oldu. Annem dedi ki; “Kızım bizi çok seviyorsun, çok sayıyorsun fakat oraya gittiğinde bize gösterdiğin hassasiyetin 10 mislini göster. Senden tek ricamız bu”. 20 yıllık evliyim, kaynanamla hiç arbede etmedik. Aile bağları kuvvetli bir aileden geliyorum. Hiçbir vakit kırılmadım, küsmedim; lakin saf hayatımda inişler çıkışlar oldu.
Eşim bu mesleğe girmemi çok istemedi, aile de biraz basınç yapıyordu; fakat ben yanlış bir şey yapmıyordum, yemek yapıyordum. Mevzu yemek olunca eşimi bir biçimde ikna ettim. 3 evlattan sonra içine kapanıyorsun ve çıkar yol arıyorsun, bir ara ilaç da kullandım. Çalışıyorsun, toplumsal bir hayattasın, aniden evliliğe giriyorsun ve 3 evlat oluyor üst üste. 25 yaşındaydım 3. evladım olduğunda. Bir şeyler yapmak istedim, daima ne yaparsam bu aşamaları geçerim diye düşündüm. En mantıklısı eğitim almaktı; temel aşçılık eğitimi aldım ve diksiyon kursuna gittim. Biz göçmenlerde mahsusen kimi harfleri bastırarak söyleme ve lisan kayması oluyor. Çok iyi Boşnakça konuşurum, Türkçe’yi de hoş konuşmak, kişilere kendimi daha iyi aktarmak istedim.
“TRT BENİM İÇİN DÖNÜM NOKTASI”
Hayatta birtakım şeyler muvaffakiyete koşmak istediğiniz için size geliyor. Instagram sahifesi bir yandan büyüyor, bir yandan programlara konuk oluyorum, çok iyi reyting alıyor ve ondan sahifeye takipçi akışı artıyor. “Nermin kim, Nermin Gül kim?” diye bakıyorlar. Daima aşama aşama ilerledim, sonrasında yapımcılar “Siz neden kendi programınızı yapmıyorsunuz?” dediler. TRT’ye demo çektik, birkaç evrak daha gidince başkanlar sağolsunlar “Bu Nermin Gül kim, bir fırsat verelim” demişler. TRT benim için bir dönüm noktasıydı, bir mektepti her şeyden evvel.
‘Misafirim var’ı 150 kısım sundum ve bu süreç de çok çetindi. Eşim istemiyor, 3 evlat var. Eşime “Ben bu işi yapacağım. Çok yoruluyorum, lütfen bana yardım et” dedim. “Ya 20 kısımda biterse” dedi. “Biterse biter; fakat Nermin Gül onu 20 kısımda bırakmaz, sen merak etme” dedim ve sağolsun destek oldu. Kitaba yazdığım satırlarda da var, istemeye istemeye devir vakit kendisine rest çektiğim de oldu; zira bir bayan her şeye tamam derse, hayallerine kavuşamaz. Natürel halden anlayacak eşe de denk gelmek değerli. Çok şükür eşim de anlayışlı ki bana bu imkanı sundu.
Kitapta eşinize söylediğiniz, “Elbet bir gün sen de Nermin’in Enfes Mutfağı’nı göreceksin” diye meydan okuyan, tahminen de bu yolculuğu başlatan bir cümleniz var. Artık geldiğiniz noktayı görünce ne diyor eşiniz, sizinle en çok gurur duyan kişi o olsa gerek…
“İYİ Kİ ‘YAPAMAZSIN’ DEMİŞLER”
Aslında ben bu “Hani yapamazdım”ı ona değil, eşimin etrafındaki ve kendi etrafımdaki kişilere söyledim. Tarafı geldi, canım kanım annem bile iyi niyetle; “Kızım yapma, evlatlarının başında dur. Ne gerek var, yorma kendini” dedi. Bunu; “Şuna bak 3 evlatla ne işlere girmiş, yapamaz o” biçiminde söyleyenler de oldu. Düzgün ki bana yapamazsın demişler, teşekkür ediyorum.
Ben kişileri hayatımdan çıkarmayı sevmem, hayatımdaki noktalarını değiştiririm. Bu kitabın yazılması da bu türlü oldu. Kişilerin benim hakkımda konuşmalarına müsaade vermedim. Konuştum, selamlaştım lakin olumsuz tenkitlerini dinlemedim. “Bu çıktığım yolda beni demoralize edecek tek cümle istemiyorum” dedim. “Hani yapamazdım” da burada devreye girdi. Yeterli ki “Yapamazsın” demişler, ben de iyi ki “Hani yapamazdım”ı yazabilmişim.
Başladığınız nokta ile şu an geldiğiniz noktaya baktığınızda; kendinizde nelerin değiştiğini gözlemliyorsunuz?
Nermin’in o evlat ruhu, o geleceğe umutla baktığı tablo, mütevaziliği hiçbir vakit değişmedi. Ailem beni bu türlü yetiştirdi. Ben basamakları yavaş yavaş çıktım. O basamakları çıkarken karşılaştığınız zorlukları unuttuğunuz takdirde inişi çok daha kolay olur. Ben hiçbir devir kendi kişiliğimden ödün vermedim. Nermin Gül şöyle değişti; sokakta yürüyemiyor. (Gülüyor) Öpüyorlar, sarılıyorlar ancak doğal pandemi sürecinde uzaktan selamlaşıyoruz. İmza günü yapamıyoruz şu an, yapabilsek inanıyorum çok şık bir ortam olacak.
Önünüzde kendisine güvenmeyen ve potansiyelinin farkında olmayan bir bayan gördüğünüzü düşünün. Kitabınızda anlattığınız bayan da aslında başlarda bu türlü hissediyor. O bayana ilham verecek ne söylersiniz?
Ben kitabı okurken, “Vah ne çekmiş” diyorum. Sahiden zorlanmış; lakin sonra helal olsun başarmış. Ben şu anki Nermin Gül’e diyorum ki; “Sen o handikapı, ilaç kullandığın ve psikiyatri tedavisi gördüğün süreci çok hoş atlattın”. Allah’a olan inancım, şükretmek, sabretmek… Bunlar çok kıymetli. Bayanlar acilen “Yapamıyorum, geç kaldım” demesinler, ben başladığımda 28 yaşındaydım. 30 yaş geç değil, bir bayanın 30 yaşında sahiden kendini bulduğunu fark ettim. Ben 30 yaşından sonra keşkelere başladım; ancak keşkelerle yaşamak tahlil değil. “Keşkeleri kenara koy, yaptımlarla ilerle” dedim kendime.
Bir iş bayanı için ”Başarı”nın tarifi ne olmalıdır? Siz başarıyı nasıl tanımlıyorsunuz?
Çok hoş bölgelere geldim; lakin hala o kadar çok yapmak istediğim ve hayal ettiğim şey var ki… Kendimi iş bayanı olarak değil de bayanların ilham alabileceği, onları tebessüm ettirecek bir Nermin Gül olarak görüyorum. Bayanlara daima diyorum ki; her şey elinizde. Hayallerime ulaştım fakat yapamadığım ve yapmak istediğim çok hayalim var. Nermin Gül’ü çok farklı girişimlerde de görecekler Allah nasip ederse; zira pes etmeyeceğim, çalışmaya devam edeceğim.
Önümüzdeki yıllarda hangi girişimleri hayata geçirmeyi planlıyorsunuz, kitabın devamı gelecek mi?
Bununla ilgili sürpriz bir haber verebilirim; kitabımı hikayeleştirmek istediler. Kitabın içinde geçen Nena’nın hikayeleri kitap olacak. Anlatım dilimi sevdiler, yalın bir lisan kullandım. Profesyonelleşmek ismine bu hususta eğitimler de almayı düşünüyorum. Zira kitap yazmak, hayatını anlatmak kadar kolay değil. Bedelli yazarlarımıza sevgiler gönderiyorum, yürek gerektiren bir iş. Bir televizyon programı olacak Allah nasip ederse, tekrar beni ekranlarda görecek izleyicilerimiz.
Toplumsal medyada yapılan hakaret içerikli tahliller gündemde. Paylaşımlarınıza istenilmeyen tahliller geldiğinde sizin reaksiyonunuz ne oluyor?
Kırıcı icmaller doğal ki geliyor; lakin biliyorum ki her kişisi mesut edemezsin. “Seninki de gizlilik mı?” diyor mesela, halbuki bunu söylememeleri gerekiyor. Her bayan örtündükten sonra dört dörtlük kapanamayabilir. Ben bir adım atmışsam, onlar da biraz daha mütevazi ve tatlı lisanlı olmamalılar. Ne açığa ne saklıya hiçbir devir karışmadım, burada kıymetli olan kalp sıklığıdır.
“SOSYAL MEDYA AHKAM KESME TARAFI DEĞİL”
Bir de bazen yemeklerle ilgili icmaller geliyor, ağza alınmayacak şeyler söylüyorlar. Ona kızıyorum; zira o nimet. Ne olursa olsun ona hakaret edemezsiniz. En çok savunduğum şey şu; bize muaheze yapıyorsunuz lakin benim bir ailem var. Evlatlarım, eşim var. Siz bunları unutarak yalnızca Nermil Gül’e tenkit yaptığınızı düşünüyorsunuz; lakin onu benim evladım okuyor. Son devirlerde herkese yapılan, ağza alınmayacak muahezeleri kınıyorum. Toplumsal medya ahkam kesme alanı değil, his paylaşma konumu. Beğenmediğin kişisi takip etmeyebilirsin, sevmeyebilirsin lakin hürmet göstermek zorundasın.
Haberler.com
