Türk halk müziğinin duayen ismi Bedia Akartürk, Anadolu’nun hüzünlü ve sevinçli türkülerini kuşaktan nesile aktarıyor.
Bedia Akartürk, 13 yaşındayken sahneye birinci adımını attığı İzmir‘in Ödemiş ilçesine, sanat hayatının 67. yılında, yaklaşık 3 bin yapıtlık repertuvarı, “Yaşam Uzunluğu Onur Ödülü” ve ömrünü adadığı türkü hazinesi ile döndü.
Yaşını büyüterek girdiği İzmir Radyosunun akabinde Ankara Radyosuna geçen, sanat hayatının yaklaşık 30 yılını Anadolu turnelerinde geçiren, 4 kıtada onlarca ülkede konser veren Akartürk repertuvarını canlı tutmak için her gün çalışmayı sürdürüyor.
Sistemli bir hayat süren, sağlıklı beslenen, soğuk içecek tüketmeyen Akartürk, geride bıraktığı 80’inci yaşına karşın güçlü sesini yüreklere işliyor.
“Bir Çift Turna Gördüm”, “Kesik Çayır” üzere çok sayıda türküyle hafızalara kazınan Bedia Akartürk sanat hayatının 67. yılında güçlü sesiyle hala Anadolu beşerinin gönül telini titretiyor.
“Sanatçı olmayı başıma koymuştum”
Ödemiş Belediyesince yaptırılan ve ismini taşıyan müzede AA muhabirinin sorularını yanıtlayan Bedia Akartürk, “türkü” sevdasının çok küçükken başladığını tabir etti.
Annesinin kendisine, “Sen konuşmadan türkü söylemeyi öğrendin.” dediğini aktaran Akartürk, “Ben sanatçı olmayı başa koymuştum. 13 yaşında başladım. Babam Ödemiş Musiki Cemiyetindeydi. Onunla cemiyete gide gele oranın maskotu olmuştum. Birinci konserimi burada verdim, yeniden buraya dönmek nasip oldu.” diye konuştu.
Sanat hayatında yüzlerce ödül alan Akartürk, müzede yerini alan sayısız mükafatın her birinin çok kıymetli olduğunu zira bugüne kadar halkın hislerini anlatmak için çok çalıştığını anlattı.
Çalışmadan muvaffakiyet kazanılamayacağını vurgulayan Akartürk, dört duvar ortasında saatlerini, günlerini, aylarını ve yıllarını çalışarak geçirdiğini, hiç “yeter” demediğini söyledi.
Her hissin aşıkların gönlünden, türküleri okuyanların sesinden kopup geldiğini genç nesle aktarmak istediğini lisana getiren Akartürk şöyle konuştu:
“Yeni periyotta müziklerde en sonda söylenmesi gereken kelamlar en başta söyleniyor. Gençlerimiz türkülerin hoş olduğunu anlamaya başladı. Onlardan çok ileti alıyorum, beni arayıp buluyorlar, ben de onlara türküleri anlatıyorum. Avrupa’yı dinlediler, her yere baktılar ancak sonunda türkülerin özünün ne kadar hoş olduğunu anladılar, anlayacaklar da zira aradıklarını öteki yerde bulamayacaklar. Dünyanın her yerinde yenilikler çıkar fakat insan aslına döner, her şey aslına rücu eder.”
Bedia Akartürk, Neşet Ertaş üzere türküye gönül vermiş her aşığı sevdiğini, türküleri seslendirenlerin de aşıkların kelamlarını ileten elçiler olduğunu belirtti.
Yaralarını sakladı, müze memnunluk kaynağı oldu
Halkın sanatkarı olmaktan büyük gurur duyduğunu, ismini taşıyan müzenin de en büyük memnunluk kaynaklarından biri olduğunu tabir eden Akartürk, “Mutluluğun saati, günü, vakti olmaz. Sanatçı arkadaşım bana darbukasını armağan etti. Tahminen küçük lakin benim için çok pahalı. Onu müzeye koydum, o benim mutluluğumdur.” dedi.
Akartürk, müzede sahnede taşıdığı sırmalı kıyafetlerin, eliyle yöresel elbiselerini işlediği bebeklerin de yer aldığını lisana getirerek, hem türküyü hem de örf ve adetleri yaşatmak istediğini kaydetti.
Bugünlere kolay gelmediğini, aniden müzede sergilenecek bir hazineye sahip olmanın imkansızlığını vurgulayan Akartürk şöyle devam etti:
“Yıllarca gurbet gezdim. Gün geldi otomobilin içinde yattım, turneler buz üzere soğuk olurdu. 30 yıl turnelerde gezdim lakin çok memnundum. O devranda televizyon yok, halkın sanatçıyı yakından görmesi ne demek! Çok kişi yorulmamak için turnelere çıkmazdı fakat biz otomobile biner 40 gün Anadolu’yu gezerdik. Her yerde otel yok ki. Bir yerde hoş otel var, öbür yerlerde yok. Otomobilde yatmak zorunda kalıyorsun, parasızlıkla alakası yok. Oteller olmadığı için otomobilde kalıyorduk.”
Bedia Akartürk, mutsuz olduğu vakitler da olduğunu fakat yaralarını daima sakladığını belirterek, “Yara ararsan çok lakin fazla söylememek lazım. Halkımız bizi daima iyi görmek ister. Ben mızmız bayanlar üzere olmak istemem. Hasta olurum, ‘Hastayım’ demem. Ağlamayı hiç sevmem.” diye konuştu.
Çalışmakla geçen yıllarına dönüp baktığında pişmanlık duymadığını lisana getiren Akartürk, “İnsan neden pişman olur? Evliliğinden ya da sanatından… Ben dünyaya bir defa daha gelsem tekrar kocamla evlenirdim yeniden türkü söylerdim. Pişman olacak bir şey yok. Düzgün ki türkücü olmuşum.” dedi.
Akartürk, bundan sonraki hayatında da bayanlarla bir ortaya gelip onlara tecrübelerini aktarmak istediğini, onlara memnun bir hayat tavsiyesinde bulunmayı istediğini söz ederek, kelamlarını “Gafil Gezme Şaşkın” isimli türküyle tamamladı.
Kaynak: Anadolu Ajansı / Efsun Erbalaban Yılmaz
Haberler.com
