BATMAN‘ın bir köyünde doğdu, 12 yaşında trafik kazasında sol bacağını kaybetti. 8 kardeşle yokluk içinde büyüyen Gökhan Daş (26), onu tedavi eden tabibine duyduğu hayranlıkla tabip olmaya karar verdi. Ortaokulu birincilikle bitirdi ve köyünde Fen Lisesi’ni kazanan birinci öğrenci olmayı başardı. Evvel mühendisliğe girdi, 2 yıl sonra bıraktı, imtihanlara yine hazırlandı ve 2017 yılında hayal ettiği tıp fakültesini kazandı. Gökhan bununla da yetinmedi, protez bacağına karşın bisikletle Sason’un en yüksek dağlarından birine tırmandı, 4 kent dolaşıp 200 kilometre yol kat etti. Kayak ve rafting de yapan stajyer Dr. Gökhan Daş, “Bacağımı kaybetmem hayatımı eksiksiz değiştirdi. Artık en büyük maksadım ABD’de ihtisas yapıp beni tedavi eden hekimim üzere ortopedi uzmanı olmak” dedi.
Düzce Üniversitesi Tıp Fakültesi 4. Sınıf öğrencisi Gökhan Daş’ın “engel tanımayan” öyküsü, Batman’ın Sason ilçesinde başladı. 8 çocuklu bir ailenin ortanca çocuğu olarak dünyaya gelen Gökhan, maddi imkansızlıklar içinde büyüdü. Ortaokula giderken 2006 yılında trafik kazası geçirdi ve Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi’ne kaldırıldı. Sol bacağı aracın altında ezildiği için kesilmek zorunda kalındığında şimdi 12 yaşındaydı. Ameliyattan uyandığında bacağının olmadığını görünce büyük bir travma yaşadığını anlatan Dr. Daş, “İlk bir hafta hayallerimde ayağımın olduğunu görüyordum daima. Sonra düşlerimde artık ayağımın olmadığını görmeye başladım ve bu durumu kendi içimde kabullendim. Hayatımı artık bu halde devam ettirmem gerekiyordu. Kazadan sonra beni ameliyat eden tabip bana o kadar şefkatli yaklaşmıştı ki, düşünün 12 yaşında bir çocuksunuz sonuçta ve önemli bir travma yaşıyorsunuz. O tabibin bana o yaklaşımı, bu mesleği seçmemin ve tüm manileri aşmamın en büyük nedeni oldu” dedi.
AYLARCA OKULDAN UZAK KALSA DA ÇOK ÇALIŞTI VE FEN LİSESİ’Nİ KAZANDI
Ameliyattan sonra 6 ay okuldan uzak kaldığını ve açığı kapatmak için çok uğraş sarf ettiğini anlatan Daş, “Okula tekrar başladığımda, başkalarından bayağı gerisindeydim. Ancak pes etmedim. Yeri geldi ders içinde ders çalıştım. Mesela matematiğim zayıftı, Türkçe dersinde matematik testi çözüyordum. Tunceli Fen Lisesi’ni kazandım. Benim okuduğum okul 1986’da kurulmuş, birincilikle mezun olduğum okuldan Fen Lisesi’ni kazanan birinci öğrenci ben oldum. Oradan Batman Anadolu Lisesi’ne geçtim. Üniversite tercihlerimde öğretmenlerimin yönlendirmesiyle İstanbul Üniversitesi Elektrik Elektronik Mühendisliği’ni kazandım. Uygun bir okuldu iyi bir kente gelmiştim fakat idealimdeki meslekte değildim. 2 sene okudum, vicdan azabım 2 sene götürebilirdi beni. Zira benim hayallerim çok farklıydı. Benim sorularıma yanıt veren bir kısım değildi. Kendimi ilişkin hissedemedim. O yüzden bıraktım ve memlekete dönüp dershaneye başladım. 2017 yılında tıp fakültesini kazandım. Artık 4. Sınıftayım, stajyer hekim oldum; artık ilişkin olduğum yerdeyim” diye konuştu.
“ORTOPEDİ HASTASIYDIM, ARTIK HEFEDİMDE ORTOPEDİ HEKİMİ OLMAK VAR”
Tıp fakültesini de Türk Böbrek Vakfı’nın bursuyla okuyan Dr. Gökhan Daş, “Bacak kaslarımı geliştirmek için bisiklet sürmeye başlamıştım. Köyümde ve ailemde birinci hekim, birinci bisiklet süren kişi oldum. Bir protezle nasıl yaşanır bunu fakat 6 yılda öğrenebildim. Protezli bacağımı üşütmemem gerekiyormuş mesela, bunu yaşayınca öğrendim. ya da bir kanepede otururken ayağınızı minderin üstüne koymanız gerekiyormuş, yıllar sonra öğrendim. Bunları öğrenmeden evvel hakikaten yürürken önemli manada zahmetler yaşadım. Kendim üzere hastalarla daha fazla empati kurabileceğimi düşünüyorum ve bu nedenle de uzmanlıkta ortopedi tercih edeceğim. Ortopedi hastalarını kendime daha yakın hissediyorum. Hem bir ortopedi hastasıyım hem de ortopedi tabibi olacağım. O hastaların aradığı pek çok karşılığın bende olduğunu düşünüyorum” dedi.
PROTEZ BACAĞINA KARŞIN BİSİKLETİYLE EN YÜKSEK DAĞIN DORUĞUNA TIRMANDI
Maddi imkansızlıklar, çocuk yaşta bacağını kaybetmiş olmak, bugüne kadar pekçok pürüzü aştığını ve artık kendini “eksik” hissetmediğini vurgulayan Gökhan Daş, bisiklet macerasına ağabeyi ve yeğenini de dahil ederek onları da bu spora alıştırdığını söyledi ve ekledi: “Ben engelli bir kişi olarak bir sürü aktivite yapıyorum. Hayatıma olabildiğince bedel katmaya çalışıyorum. Engelli olmak aslında tamamlamam gereken bir şeylerin varlığına inanmamı sağladı. Açıkçası engelli olmadan evvelki hayatımda ne bir mesleksel gayem vardı ne de sporla ilgiliydim. ‘Bacağımdaki gelişim geriliğini önleyebilmek için bu açığı nasıl tamamlayabilirim’ diye düşünürken bisiklet almak aklıma geldi. Bizim oralar dağlıktır, bisiklet kimsenin kullandığı bir alet değildir. Bisikletimle Sason’un en yüksek dağlarından biri olan lokal ismi Xılovit (Ğılovit-Tatlıca) Dağı’nın doruğuna tırmandım. Bu benim için inanılmaz bir şeydi. Zira beşerler oraya yürüyerek çıkamıyor. Ben bisikleti süremediğim yerlerde dağın başına kadar sırtladım. Olağanda ampute olan bir kişinin kayak yapması zordur lakin ben onu da başardım. Rafting yapıyorum, yüzüyorum.”
“ABİM VE YEĞENİMLE DÖRT KENTİ GEZDİK, 18 SAATTE 200 KM YOL YAPTIK”
– İstanbul
Kaynak: Demirören Haber Ajansı / Hasret YURTÇU KARABULUT
Haberler.com
