Bozdağ: “(İfade özgürlüklerinin kısıtlandığı iddiası) Muhalif diye kapatılan bir medya ismi söyler…

Eski Başbakan Yardımcısı ve Adalet Bakanı, TBMM Anayasa Komitesi Lideri Bekir Bozdağ, FETÖ’nün 15 Temmuz darbe teşebbüsünün 4. yılı ve FETÖ’yle uğraşa ait Anadolu Ajansı’nın (AA) sorularını yanıtladı.

Bozdağ, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın, liderliğiyle nasıl Türkiye‘yi bütün vesayet organlarından kurtardıysa FETÖ’nün Türkiye’yi işgaline de beis olduğunu belirterek, “Tayyip Beyefendi olmasaydı FETÖ’yle mücadeleyi Türkiye’nin gündemine ne CHP ne de sairleri getirebilirdi. Bu türlü bir savaş de yapılamazdı.” dedi.

Teröristbaşı Gülen’in iadesi için ABD’ye binlerce delil sunmalarına karşın adeta ıslak imzalı bir evrak istendiğinin altını çizen Bozdağ, “‘Efendim deliller reddolur.’ dediler. Bunun üzerine ‘Peki reddolacaksa siz duruşmaya gönderin, duruşma reddetsin.’ dedim. Duruşmaya buna karşın göndermediler. Zira duruşmaya gönderdiği devir, adil, objektif bir duruşma o iade talebini reddetmez.” diye konuştu.

Anayasa Encümeni Yöneticisi Bozdağ’a yöneltilen sorular ve bu sorulara verdiği karşılıklar şöyle:

SORU: Türkiye bugüne kadar mütemadi darbelere maruz kalan bir devlet. Siz ise hükümette kimi önemli adımlar attınız. Darbeleri engelleyecek adımlar attınız ancak en nihayetinde 4 sene evvel teşebbüsünde bulunuldu. Bunu neye yoruyorsunuz? Bütün bu atılmış adımlara karşın Türkiye’de darbe olabilme ihtimalini neye yoruyorsunuz?

KARŞILIK: Keşke Türkiye’nin bu türlü bir kültürü hiç olmamış olsaydı. Hem Osmanlı’da hem de Cumhuriyet devrinde pek çok hükümet darbesiyle Türkiye karşı zıdda kaldı. Bunları yok edecek bir kültürü de geliştirmeyi başaramadık. Türkiye’de 27 Mayıs 1960 darbesi, 12 Eylül 1980 darbesinin geri sayımının başladığı gündür esasında. 12 Mart 1971 muhtırası, 28 Şubat 1997 muhtırasının geri sayımının başladığı gündür. Sebebine gelince, Türkiye’de darbeden sonra iş başına gelen hükümetler, ‘Bir daha bu devlette darbe olmasın, kimse darbe yapmaya cüret edemesin.’ diye önlem almamış. Güya hiçbir şey olmamış, her şey güllük gülistanlıkmış üzere yoluna devam etmiş. Velev 1963 yılında bir kanun tasarısı parlamentoya sunuluyor. O kanun parlamentoda kabul ediliyor. 27 Mayıs gününü Hürriyet ve Anayasa Bayramı olarak yasalaştırıyorlar. Bir darbenin yapıldığı günü, hükümet bayram ilan eden kanun tasarısı hazırlıyor. O vaktin Meclisi çift kanat, hem senato var hem millet meclisi ikisi bir arada kabul ediyor. Darbenin yapıldığı gün Hürriyet ve Anayasa Bayramı; hem hürriyet yok ediliyor hem de anayasa ilga ediliyor lakin Meclis, hükümet, bunu bayram ilan ediyor ve biz devlet olarak yaklaşık 20 yıl darbenin yapıldığı günü Hürriyet ve Anayasa Bayramı olarak kutladık. Hiçbir önlem geliştirilmedi, alınmadı, binaenaleyh her darbe bir sonraki darbe için her muhtara bir sonraki muhtıra için başlangıcın birinci günü olarak gelişti.

Birinci kez Türkiye’de yeni darbeler, muhtıralar olmasın diye önlem alan, duruş ortaya koyan hükümet AK Parti hükümetidir, Cumhurbaşkanımız Erdoğan’ın liderliğindeki Cumhuriyet hükümetleridir. 15 Temmuz, son darbe teşebbüsüdür. AK Parti iktidara geldikten sonra pek çok diğer darbe teşebbüsleri de oldu. 367 kararının verildiği Anayasa Duruşması, ben o kararı Meclisin iradesine bir darbe olarak görürüm. Zira parlamento cumhurbaşkanını seçemedi. Gerisinden 2008’in başında Milliyetçi Hareket Partisi ile AK Parti anlaştı, yükseköğrenimde başörtüsünü hür bırakan bir düzenleme yaptı. Gerisinden 14 Mart 2008’de AK Parti’ye kapatma davası açıldı. Cumhurbaşkanımız dahil, aralarında ben de varım 72 şahsa siyasi yasak talep edildi. Şayet bu dava kabul edilseydi, Cumhurbaşkanımıza yasak konulsaydı, hükümet, Anayasa Duruşması kararıyla düşmüş oluyordu. Zira Başbakan mütalaa, hükümet otomatik düşüyor Anayasa’ya nazaran. Bu da başka bir yargı yoluyla bir gayrı darbe teşebbüsüdür. 27 Nisan e-bildirisi de o denli. Ondan evvelki muhtıralara baktığınızda, hükümetler duruş koymadı lakin 27 Nisan bildirisini Cumhurbaşkanımız yırttı, çöpe attı. ‘Asker hükümete talimat veremez, muhtıra veremez, bildiri gönderemez, ben bunu ayağımın altına atarım.’ dedi, yırttı çöpe attı.

Gezi vukuatları, Mısır’da Mursi’ye yapılan darbenin Türkiye’de Cumhurbaşkanı Erdoğan ve hükümetine yapılması için başlatılmış bir diğer darbe teşebbüsüdür. Tıpkı halde mukabele gördü; Cumhurbaşkanımız bu meydanları hareketlendiren, Mısır’daki sonucu Türkiye’de elde etmek isteyen güçlere ve onların Türkiye içinde kullandığı herkese, milleti ardına alarak büyük bir savaş verdi ve o süreci akamete uğrattı.

17-25 Aralık da hakeza birebirdir. O da bir öbür darbe teşebbüsüdür. FETÖ’nün yargı ve emniyet içindeki teröristleri vasıtasıyla yargı darbe teşebbüsüdür. Direkt Cumhurbaşkanımızı ve hükümetimizi maksat alan, onları iktidardan indirmeyi gaye alan bir öbür darbe teşebbüsüdür. Bütün bunlarla savaş etti AK Parti. Bunların hepsini de etkisiz hale getirdi. Askeri İç Hizmet Kanunu’nun 35. unsurunu bütün darbeciler darbelere münasebet olarak ‘Biz kanundan aldığımız yetkiyi kullanıyoruz.’ diye yazarlardı. İç Hizmet Kanunun 35. unsurunu biz değiştirdik. Meclisin acilen ilerisinde bir tabur vardı. Meclisin içine de tabur koymuşlar, yani bir darbe teşebbüsü sırasında Meclisi tabur çabucak teslim alır. Cumhurbaşkanımız, Başbakanlığı devrinde, onun talimatıyla Meclis Liderimiz Cemil Çiçek’in başkanlığı devrinde tabur Meclisten çıkarıldı. Şayet tabur çıkarılmamış olsaydı, 15 Temmuz gecesi parlamentoyu açabilir miydik? Parlamentoyu, oradaki tabur darbecilerle bir arada hareket ettiği takdirde derhal teslim alırdı. Bu bakımdan, darbeyi tedbire bakımından atılan değerli bir öbür adımdır. Lakin en kıymetli adımlar 15 Temmuz darbe teşebbüsünün gerisinden atıldı. OHAL ilan edildi ve bu çerçevede Cumhuriyet tarihinde birinci sefer, bu devlette tekrar darbe yapılmasın, tekrar muhtıra verilmesin, verilen, yapılan bir şey olursa da asla muvaffakiyete ulaşmasın diye önemli önlemler alındı. Örneğin Genelkurmay, Ulusal Savunma Bakanlığına bağlandı. Evvelden bunu konuşmak bile mümkün değildi. Kuvvet komutanlıkları direkt Ulusal Savunma Bakanlığına bağlandı.

Jandarma Umumî Komutanlığının, Genelkurmay ile Ulusal Savunma Bakanlığı ile olan bir irtibatları büsbütün koparıldı. Cumhurbaşkanı, Anayasamıza nazaran başkomutandır fakat askeri birliklere buyruk verme salahiyeti yok. Buyruk verme salahiyeti olmayan bir başkomutan. Başbakanın da yok eski sistemde, Ulusal Savunma Bakanının buyruk verme salahiyeti yok. Birinci sefer Cumhurbaşkanına ve Ulusal Savunma Bakanına TSK’nın direkt her kademesine buyruk verme salahiyetini yasaya koyduk, zira o gece yaşanan sıkıntılar bunun büyük bir sorun olduğunu gösterdi ve bunu da getirdik. Askeri liseler, askeri harp mektepleri kaldırıldı, Ulusal Savunma Üniversitesi kuruldu. Daha birinci öğrenciliğe başladığı gün darbe düşüyle başlayan bir zihniyeti külliyen yok etmek, liseden sonra bu eğitimi başlatmak ve bunu da yeni bir sistem üzerinden götürmek için Ulusal Savunma Üniversitesi kuruldu ve askeri liseler kaldırıldı.

Ankara’nın etrafında birçok birlik vardı, Ankara’nın gereksinimi olmadığı halde; mesela tanklar, öbür şeyler, buraya düşmanın gelmesi mümkün değil, esasında sona yakın alanlarda konuşlandırılması gerekirken Ankara’ya konuşlandırılmış birliklerin tamamı Ankara dışına çıkarıldı. İstanbul’da da tıpkı adımlar atıldı. Meclis o gece bombalandı ama bomba atan uçaklardan Meclisi koruyan savunma sistemi yok. Başbakanlık, İçişleri Bakanlığı, Şahsi harekat, Emniyet Umumî Müdüriyeti, Jandarma Umumi Komutanlığı, Cumhurbaşkanlığı bombalandı. Hiçbirinin kendilerini koruyacak savunma sistemleri yok lakin artık hepsinin üstünde uçuş yasağı var bir, ikincisi de hepsini savunma sistemleri koruyacak. Birisi buraları bombalamaya cüret ettiği devir bunu yapamadan aşağıya indirecek savunma mekanizmaları oluşturuldu.

Çok önemli demokratikleşme ıslahatları yapıldı OHAL’in ilanından sonra. Artık bunlar görülmedi, sıradan devirlerde biz bunları yapmış olsaydık ayakta alkışlanacak şeylerdi. Biz OHAL ile Türkiye’nin en kıymetli demokratikleşme ıslahatlarını gerçekleştirdik ve bunu Türkiye tarihine de geleceğine de emanet ettik. En kıymetli ıslahatlar, yine bu memlekette darbe olmasın, yine muhtara olmasın diye atılan adımlardır. Bu adımların en değerlisi tahminen sistem değişikliğidir. Hükümet sistemi değişikliği, Türkiye’de tekrar darbe oluşmasın, darbe oluşturacak bir yer oluşmasın diye atılmış tarihi bir adım ve büyük bir ıslahattır. Artık yetkiyi halk veriyor. Yüzde 51 ile veriyor. Yüzde 51’in isteğini arayan; askerden, vesayetten, darbeden, şuradan buradan medet umamaz. Halk işe el koyar ve sıkıntıyı çözer. AK Parti periyodunda atılan bu adımlar, Türkiye’nin geleceğinde yeni muhtıralar ve darbelerin oluşmasını handikaplar. Şayet engelleyemezse bile bu düzenlemeler, bu teşebbüslerin başarılı olmasını muhakkak engelleyecek tarihi adımlar, büyük demokratikleşme reformlarıdır.

SORU: Bu darbe kültürü artık Türkiye’den gitti mi? Münhasıran orduda yapılan değişiklikler, bir zihin dönüşümü oldu mu sizce?

YANIT: Bunların hepsi, bir zihniyet değişikliği yapmak için yeni bir kültür oluşturmak için ekilmiş tohumlardır. Bu tohumlar filiz olacak daha sonra meyvelerini verecek. Bunlar yeni adımlar. Birdenbire her kanuni düzenleme 40-50 yıllık kültürü yok edip yeni bir kültürü herkesin içine sindirmesini sağlayamaz, devrana muhtaçlık var. Lakin aradan geçen 4 yıl içerisinde bu hususta önemli aralar alındı. Önümüzdeki devir dilimi içerisinde bu oluşacaktır.

Rahmetli Menderes hayattayken darbeye uğradı, hükümeti düştü lakin halk sahip çıkmadı gözüküyor. Neden? Bakıyorsun Menderes kendi teslim oldu. 12 Mart muhtırası oldu, muhtıraya karşı hiçbir umumî lider, başbakan, Cumhurbaşkanı dahil karşı durmadı. Muhtıra geldi Cumhuriyet senatosunda okundu, Millet Meclisinde de okundu, Resmi Gazete’de yayınlandı. Hiçbir milletvekili, o devrin meclis lideri çıkıp da ‘Bu parlamento demokrasinin merkezidir, siz milletin iradesinin oluştuğu Mecliste muhtıra okutamazsınız.’ demedi. ‘Bu muhtırayı verenleri Cumhuriyet savcılığına bildirelim onlar hakkında süreç yapsın.’ demedi. Meclis Yöneticisi iade edelim demedi. Yalnızca Hasan Korkmazcan itiraz etti. Parlamento başını eğdi, muhtırayı dinleme zilletini yaşadı. Gerisinden hükümet istifa etti, muhtıracılar ‘Her partiden bakan lazım.’ dediler, bakan verdiler ve hükümete güvenoyu verdiler. 12 Eylül’de de önderler sokağa çıkmadı, darbeye direnmedi, teslim oldu. 28 Şubat’ta merhum Necmettin Erbakan başkanları gezdi, 28 Şubat kararlarını imzalamamakta direndi. Başkanları gezdi, yardım istedi, ‘Gelin biz bunlara karşı birlikte savaş edelim.’ dedi, yalnız bıraktılar. DYP’ye operasyon yapıp, pek çok milletvekilini istifa ettirip yeni bir parti kurdurdular, Erbakan Öğretmen yalnız bırakıldığından istifa etmek zorunda kaldı. Halkımızın hoş bir tabiri var: Başkan çalının gerisine saklanırsa, halk dağın gerisine saklanır. Artık birinci kez 15 Temmuz darbe teşebbüsü sırasında Türkiye’nin başkanı, Cumhurbaşkanımız Erdoğan, kendinin, eşinin, çocuklarının ve torunlarının, en sevdiklerinin mevtini göze alarak darbecilere darbe indirme, onlarla savaş etme kararı aldı. Hava meydanı darbeci teröristlerin denetimi altında olduğu bir vakitte, kendini ve ailesini infaz etmek için timin onu aradığı vakitte halkı havaalanına ve meydanlara çağırdı: ‘Onlar tankıyla, topuyla gelsinler, ben halkın gücünün üzerinde bir güç tanımıyorum.’ dedi ve ölmek üzere, vefatı göze alarak İstanbul’a uçtu, halkın arasına indi ve savaş etti. Bunu gören halk, iradesini ve mevti göze alan başkanı gören halk sokaklara indi, tankların altına yattı, kurşunlara göğsünü siper etti; elleriyle helikopterleri, uçakları, otomatik silahları, tankları adeta durdurdu. Silahsız güçler, silahlı güçleri yenmeyi başardı.

Parlamentoda o gün ‘Burayı kapattırmayız, bizim cesetlerimizi çiğnemeden içeri giremezsiniz, ne yaparsanız yapın buradayız.’ diyen, sokaktaki halk nasıl vefatı göze aldıysa vefatı göze alan vekiller de iki defa bombalanmasına karşın parlamentoyu açık tutmayı, darbecilere direnmeyi başardılar. Münasebetiyle yeni bir kültür ortaya çıktı. Darbeye ve darbecilere teslim olmayan, onlara vefatına meydan okuyan, her şeyi göze alan bir başkan, bir halk, bir hükümet, bir parlamento ortaya çıktı; darbeyi de darbecileri de yendi ve Türkiye’de yeni bir kültürün oluşmasını sağladı.

Geçmişte Tayyip Beyefendi üzere şayet rahmetli Menderes de meydan okusaydı bence bu millet onun da gerisinden da giderdi; rahmetli Demirel meydan okusaydı bu millet tekrar onun gerisinden giderdi. 12 Eylül’de o devrin başbakanı, başkanları meydan okusaydı, millet tekrar giderdi. Rahmetli Erbakan yalnız kaldığında istifa etmek noktasına meydan okusaydı, millet tekrar gerisinden giderdi. Lakin bunlar yapılmadı. Birinci kere Sayın Cumhurbaşkanımız meydan okudu, yürüdü, halk da gerisinden yürüdü. Tıpkı 100 yıl evvel Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün, yurdun dört bir yanı işgal altındayken, vatan, millet, devlet için yürüdüğünde, bütün zorluklara karşın millet gerisinden yekvücut olduğu üzere aradan geçen yüz yıl sonra da Sayın Cumhurbaşkanımızın ardında birlik oldu, yürüdü. Binaenaleyh halkımızın bilinci tekrar şekillendi. Evvelce bu türlü bir vaka yoktu. Boru sesini duyunca derhal teslim olan bir yapı… Lakin birinci sefer boru sesine, boruyu çalanlara ve boruyu çalanların tasmasını elinde tutanlara meydan okuyan bir başkan, hükümet, meclis ve halk, mevti göze alan bir irade… Mevti göze meydanları tank da top da jetler de silahlar da yenemez ve yenemediler. O yüzden Türkiye’de yeni bir kültür oluşuyor. Bundan sonra bu memlekette başarılı bir darbe yapma imkanı neredeyse kalmamıştır. Kim niyetlenirse önünde evvel Türk halkını bulur.

SORU: Travmatik bir siyasi sürecimiz var. Başbakan asmışız, Dışişleri Bakanı, Maliye Bakanı asmışız 1961’de. Sonraki süreçlerde mütemadi demokrasi müdahaleleri, daima darbeler… 15 Temmuz’da Sayın Cumhurbaşkanının konuşması çok kıymetliydi, sonra halk sokaklara ağır bir formda çıktı lakin öncesinde de kişiler bu darbe teşebbüsünü fark ettiklerinde saat 10.30-11.00 üzere esasen bir ulusal bir ruhla çıkan kişiler da vardı. Bu travmanın getirdiği bir sonuç mu? Yani kişiler ‘yeter artık’ mı dediler 15 Temmuz’da. 1960, 1971, 1980’de yaptınız. Bu devletin artık bu çağdaş devlet olması, daima darbelere maruz kalmaması; bu şuuru besleyen, bu travma mıydı sizce, gayrı hangi sebeplerdi?

Millet şunu gördü: Recep Tayyip Erdoğan ve arkadaşları mili iradeyi canı pahasına koruyor, demokrasiyi, ulusal iradeyi, bu milletin hakkını hukukunu koruyor. Hak bildiği hususta geri adım yok, bahadır bir irade var, o iradeyi gördü ve o iradenin peşine takıldı. O gece de Cumhurbaşkanının teslim olmadığını, ölmeyi göze aldığı ve halkını yardıma çağırdığını görünce halk peşine takıldı. Gezi hadiselerinde meydanda halkla beraberdik. 17-25 Aralık, tekrar halkla birlikte aştık. Halk, tekrar en son darbe teşebbüsünde bu yürekli başkanı yalnız bırakmamak için her şeyi göze aldı. Halk, darbecilerden, muhtıracılardan bıktı usandı, onlara artık ‘yeter’ dedi ancak öte yandan da böylesi bahadır duruşu hiçbir başkan bugüne kadar göstermedi. Gösterince de millet vefatına sahip çıktı. O gece milleti sokağa döken irade, benim kanaatimce en kıymetlisi Cumhurbaşkanımızın duruşudur.

O gece yaşananlardan birini anlatmak isterim. O gece çok vaka oldu. Başlangıcında otomobille geziyorum kent içinde. Bir yandan da televizyonlara bağlanıyorum, halkı savaşa davet ediyorum. Lakin Ankara’nın dışına akıllıca o kadar çıkan araç vardı ki ‘eyvah’ dedim. ‘Halk olup bitenden tasaya kapıldı, kenti terk etmeye başladı.’ Benzinliklerde kuyruklar çok fazla. Ben de ‘Halk Ankara’yı boşaltıyor.’ diye endişelendim lakin Cumhurbaşkanımızın bir kişisel kanalda yayınlanan konuşması ortaya çıktıktan sonra, mevti göze alan cesaretli ve yürekli duruşu ortaya çıkınca, millet peşine düştü. Bir müddet sonra yağmur üzere Ankara’ya otomobil giriyor, çıkan otomobil neredeyse kalmadı. Tayyip Bey’in bu davetine millet kulak verdi ve koştu. Bundan evvel bu türlü bir davet yapan Türk önderi yok. Yalnızca 19 Mayıs’ta kurtuluş savaşı veren Gazi Mustafa Kemal’in davetleri var. Zati onun da ardına millet düştü ve yedi düveli memleketten kovdu. 2. çağrıyı yapan Cumhurbaşkanımız Sayın Erdoğan’dır. O çağrıyı yaptığı için bu millet onun da peşine düştü. Türk milleti, önderlerinin samimi, yiğit, yürekli daveti önünde her devir her şeyini feda etmeyi göze almış bir millettir ve o gün bunu başardık.

Evvelce şöyle tartışmalar yaşanırdı: ‘Ben daha çok cumhuriyetçiyim, sen daha az cumhuriyetçisin, ben daha çok demokratım, sen değilsin…’ Cumhuriyet ve demokrasi birilerinin inhisarında görünürdü. Gelgelelim 15 Temmuz bir şey gösterdi: Artık bu devlette Cumhuriyet, demokrasi, ulusal irade ve bunların müdafaası bu milletin ortak bedelidir. Tartışmasız 83 milyon o gün dünyaya şunu ilan etti: ‘Cumhuriyetin, demokrasinin, mili iradenin de sahibi benim. Bunların başı tehlikeye girerse, dara düşerlerse, onların muhafızlığını, müdafaasını yapacak benim.’ dedi ve o gece canını feda edecek aşamada bir muhafızlık vazifesi yaptı ve büyük bir müdafaayı ortaya koydu. Artık Türkiye’de demokrasimizin, Cumhuriyetimizin ve ulusal iradenin muhafızı, müdafi Türk milletidir. Vesayet odakları, er, İç Hizmet Kanunu’nun 35. unsuruyla, cumhuriyeti muhafaza ve kollama hizmeti üzere birtakım münasebetlerle durumdan vazife çıkarıp Cumhuriyet ve demokrasiyi yok eden adımları atıyordu, artık yok. Artık millet ‘Cumhuriyetin sahibi benim, korunacaksa, müdafaa edilecekse ben ederim, demokrasinin de sahibi benim, korunacaksa, müdafaa edilecekse ben ederim, uğruna ölünecekse de çekinmeden canımı feda ederim.’ dedi. Bu da devletimiz için çok büyük bir çıkar oldu.

SORU: Darbe teşebbüsünden sonra Türkiye’de dayanılmaz bir konsensüs oluştu. Bütün siyasi partiler bu antidemokratik teşebbüse karşı konumlarını ilan ettiler. 7 Ağustos’ta da İstanbul Yenikapı’da Demokrasi Mitingi yapıldı. Burada Sayın Cumhurbaşkanı, Sayın Kılıçdaroğlu, Sayın Bahçeli ve siyasi önderler hepsi birlikte platforma çıktı, halkı selamladılar. Darbe teşebbüslerine karşı olacaklarını söylediler. Gelgelelim üzerinden 4 yıl geçtikten sonra bugün önemli fikir ayrılıkları başladı. Mahsusen CHP ve sair kimi partiler yapılan birtakım yanlışlıklar olduğunu söyleyerek, ’20 Temmuz darbesi’ diyerek, ‘bütün muhaliflerin ezildiği, onların yok edilmek istendiğine’ dair argümanlar ortaya atıyorlar. Sizin cephenizden baktığımızda da FETÖ’nün kalıntılarıyla yapılan savaş olduğunu görüyoruz. Bu çelişkinin sebebi nedir? Yanlış giden bir şeyler mi var sahiden yoksa bir anlayış farkı mı ortaya çıktı. Neden bu ayrılış oldu?

KARŞILIK: 15 Temmuz gecesi halkın bir kısmı darbe başarılı olsun diye bekledi. Siyasalların bir kısmı da bekledi. Velev kimi vilayetlerde sala okuyan müezzinleri dövmeye teşebbüs eden alçaklar oldu. Darbecileri alkışlayanlar oldu. Halka ‘Sokağa çıkmayın’, ‘Bugünün yarını var’ diyenler oldu. Bütün bunları halk dinlemedi, sokağa çıktı. CHP’nin Sayın Umumi Yöneticisi da başka partilerin sayın umumi liderleri da ve Türkiye’de siyaset yapan herkes de halkın, bu bendini çiğneyip aşan coşkusu önünde halkın iradesinin bilakis bir irade ortaya koyma yahut bu türlü bir iradeyi göstermeye mecal bulamadı. Zira halk demokrasiye çok güçlü bir iradeyle, 251 şehit vererek, 2191 gazi vererek sahip çıktı. Milyonlarca insan, ölmeyi göze alarak sahip çıktı. Bu büyük bir fotoğraf. Herkese bunun çok önemli bildirileri var. O nedenle Türkiye’nin yaşadığı bu darbe teşebbüsü ve bu darbe teşebbüsüne karşı Türk milletinin asil ve yürekli duruşu herkesi teslim almıştır. Herkese bir ayar vermiştir. Herkese bir sistem vermiştir.

7 Ağustos’taki Yenikapı’daki büyük miting, bu herkese verdiği ayarın bir sonucudur. ‘Bir olun, birlikte olun herkesi yenin. Bak biz bir olduk 15 Temmuz’da, birlikte olduk hem FETÖ’yü hem FETÖ’nün yularını elinde tutan devletleri ve istihbarat örgütlerini ezdik, geçtik.’ Bu türlü bir duruşu, halkın iradesinin mecburî hale getirdiğini düşünüyorum. Bundan kaçış yoktu. Hatırlarsanız, Sayın Kılıçdaroğlu evvel katılmayacaktı sonra kendi tabanından da halktan da gelen yansılar üzerine katılma kararı verdi. Bu değerli bir bahis.

15 Temmuz’dan sonra ilan ettiğimiz OHAL, Türkiye’de bir daha darbe olmasın diye atılmış tarihi bir adımdır. Zira ondan sonra biz, darbeyi besleyen yeri yok etmek için uğraş ettik. Hukukla uğraş ettik. Şeffaf uğraş ettik. Darbecilere karşı uğraş ettik. Nasıl yaptık? Meclis’e getirdik OHAL KHK’lerini. Meclis’ten de yasalaştırdık. Saklı kapaklı bir savaş yapılmadı. Türkiye, hukuk devleti içerisinde bir uğraş yaptı. Harp mektepleri, askeri liseler kapandı. Ulusal Savunma Üniversitesi kuruldu. Yeni bir nizam attık. Büyük bir demokratikleşme bu. Genelkurmay’ı Ulusal Savunma Bakanlığı’na bağladık. Kuvvet Komutanlıkları, Ulusal Savunma Bakanlığı’na bağlandı, büyük bir demokratikleşme adımıdır. GATA kaldırıldı, o da tarihi bir adımdır. Askeri birlikler, Ankara ve İstanbul üzere yanlardan daha iyi alanlara nakledildi, bunlar da tarihi adımlardı.

SORU: “Bu, muhalefetin susturulması için bir bahane olarak kullanılıyor” deniyor.

KARŞILIK: Örneğin Sayın Kılıçdaroğlu, konuşuyor. En ağır iftiraları Sayın Cumhurbaşkanımıza yapıyor. Her gün ‘diktatör’ diyor. Her gün öbür çeşit iftiralar yapıyor. Madem muhalefeti susturmak istiyor AK Parti iktidarı, o devir Sayın Kılıçdaroğlu hangi cüretle her gün Sayın Cumhurbaşkanımıza, AK Parti’ye bu kadar iftira yapıyor. Onun konuşması bile bu memlekette demokrasinin ve özgürlüklerin ne kadar güçlü olduğunu gösteriyor. ‘Muhalefeti susturuyor…’, o devir sizi susturdu mu, yok. Konuşmanızı engelledi mi bir yanda, yok. Siz söyleyeceklerinizi söylemekten çekiniyor musunuz, yok. Her şeyi söylüyorsunuz.

Ana muhalefetten yahut başka muhalefet partilerinden birisinin çıkıp şunu demesi lazım; ‘Bizim konuşmamızı engellediniz’ demesi lazım. Hem Umumî Kurul’da hem küme içtimalarında hem partilerinin kendi çalışmalarında Türkiye’deki bütün siyasi parti başkanları konuşuyor. Velev MHP ve BBP şu anda Cumhur ittifakı içinde lakin onun dışındaki bütün partilerin hepsinin kızıl elması Cumhurbaşkanımızı yıkmak, indirmek. Hepsi bir araya geldi. Daima bir arada uğraş ediyorlar. Hangisine bir kahır gelmiştir. Yok o denli bir şey. Lakin bir algı oluşturmaya çalışıyorlar. Susturulmak istendiyse, susturulan bir tane muhalif göstermesi lazım.

SORU: Yeni kurulan partiler de ekseriyetle bir söylem etrafında şekilleniyorlar. ‘Türkiye’de özgürlüklerin, söz özgürlüklerinin kısıtlandığı, muhalif seslerin susturulmaya çalışıldığı, medyaların kapatıldığı’ üzere birtakım gibisi suçlamalarda bulunuyorlar. Bunun da tabanı olarak ’15 Temmuz’u hükümetin bir bahane olarak kullandığını’ söylüyorlar. Bu gerçek mu sizce?

YANIT: Sayın Mutanoğlu, muhalif diye kapatılan bir medya ismi söyler misiniz? Hangi medyayı kapatmış? Bir tanesi söylesin. Cumhuriyet, muhalefet yapıyor. Kapatıldı mı, yok. Sözcü, muhalefet yapıyor. Kapatıldı mı? Fox, muhalefet yapıyor. Kapatıldı mı? Halk TV, muhalefet yapıyor. Kapatıldı mı? Şunu söylemesi lazım; ‘Şu televizyon, muhalif davrandığı için kapatıldı’, ‘Şu gazete, muhalif davrandığı için kapatıldı’, ‘Şu parti, muhalif davrandığı için kapatıldı ya da başına şunlar şunlar geldi’. Bir tane örnek yok.

Verecekleri örnek şayet FETÖ’nün yayın organlarıysa, onlar muhalif olduğu için değil, terör örgütünün faaliyetleri çerçevesinde terör faaliyetinde kullandığı, terör örgütüne ilişkin oldukları için kapatıldı. Şayet terör örgütünün faaliyetlerini özgür bırakmak, terör örgütüne ilişkin olanların üzerine gitmeyi muhaliflerin üzerine gitmek olarak söylüyorlarsa, o munfasıl bir şey. O devir onu çıkıp açıkça söylesinler. Desinler ki; ‘Siz, FETÖ’ye ilişkin medya organlarını, basın yayın organlarını kapattınız. Bunu yanlış buluyoruz’. Onu demiyorlar. O vakit kimi kapatmışız onu söylesinler. Bu türlü bir örnek yok.

Bazen kullandıkları bir şey var o da şu; ‘Bir tweet attı birisi, başına gelmedik kalmadı’. Ben Adalet Bakanıydım, bir güruh bu türlü şeyler oluyor. Adalet Bakanlığı, Cumhurbaşkanımıza hakaretin soruşturulması ve kovuşturulması için müsaadesi veriyor. Ben okurken yüzüm kızarıyor, okuyamıyorum. Bir gün bir tweet attılar. Dedim ki; ‘Buyrun bakın bu tweet attı dediğiniz kişinin lafları, siz şayet bu lafları kürsüden okuyabiliyorsanız çıkın okuyun.’ Bunların hangisi muhalefet? Cumhurbaşkanımızın şahsına, ailesine, ölmüş anasına sinkaf eden, en adice, en berbat küfürleri içeren şeyler mütalaa mi olur? Muhalefetlik midir bu?

Adam hakaret ediyor, sövüyor, sinkaf. Ben ona soruyorum; “Senin annene, eşine, ölmüş büyüklerine, çocuklarına birisi sinkaf etse, sen ‘Bu niyet hürriyetidir kardeşim. Elleme konuşsun, hürriyet var Türkiye’de’ der misin?” Sokakta rastgele bir vatandaş, kendine, eşine, ölmüş anasına küfür yapılırsa, ‘İyi yaptın, ben özgür adamım, hoşgörülü adamım, buyur buyur mu’ dersin? Yoksa ona karşı bir vaziyetin mı olur? Hakareti bizim kanunumuz cürüm kabul etmiş, tabir hürriyeti kabul etmemiş. Şayet siz, sinkaflı küfür etmeyi ‘Tweet attı diye bu cezaevine girdi yahut tutuklandı’ diye takdim ederseniz, sair bir şey olur. Birisi kalkıp diyecek ki, ‘Hakaret yok, sinkaf yok, yalnızca görüşünü söylemiş, bir mevzuyu eleştirmiş de o yüzden başına bu gelmiş. İftira yok.’

Bizim kanunumuzda iftira, hakaret kabahat. Siz iftira ederseniz, bu tasavvur açıklama hürriyeti kapsamına girmez. Siz hakaret ederseniz, bu da mütalaayı açıklama kapsamına girmez. Bunlar hatadır, Ceza Kanununda karşılığı vardır. ‘Tweet attı başına şu geldi’ diyene, ‘O tweeti bir okur musun?’ diyorum. ‘Ben o tweetin birebirini sana yazsam sen bana ne dersin?’ Burada büyük bir algı operasyonu var. ‘Türkiye’de demokratikleşme azaldı, şu oldu, bu oldu, şunlar geldi, bunlar gitti’ diye Türkiye’de bir algı yaratılmaya çalışılıyor. Sayın Cumhurbaşkanımızın da olduğu bir içtimada ‘diktatör’ sözünü kullandı. Beyefendi de orada ‘O vakit sen niçin konuşuyorsun. Ben diktatör olsam sen burada bu türlü bir konuşma yapabilir misin?’ dedi. Bir devlette diktatörlük olursa, o devlette rastgele bir kimse diktatöre ‘diktatör’ bırak demeyi, demeyi aklının ucundan geçirebilir mi? Her gün yüzlerce söylüyorsun ne oluyor? Kim ne yapıyor? Türkiye’de hukuk neyse o işliyor. Siz hakaret, iftira ederseniz, onun karşılığını alırsınız. MAN Adasıyla ilgili getirdiniz birtakım evraklar koydunuz. Mevzu yargıya gitti. Yargı karar veriyor. Senin aleyhine karar verince yargıyı bağımsız olmamakla suçluyorsun, lehine karar verirse ‘Türkiye’de yargıçlar var’ diyorsun. O denli olmaz. Bizim yanlışsız olanda bir noktada ittifakımız lazım.

SORU: Darbe gecesi her birimiz, bir taraftan darbeye karşı yapılan savaşın meydanlardaki yansımasını aktarmaya çalışırken öteki taraftan da gözümüzü Avrupa’ya çevirmiştik, ‘Avrupa Birliği’nden bir açıklama gelecek mi?’ diye. Geç saatlerde Avrupa Birliği bir açıklama yaptı. Onu da ben biraz şuna yoruyorum; darbe teşebbüsünün ilerleyen saatlerinde, yaklaşık 02.00 üzere bu işin başarısız olacağı neredeyse ortaya çıkmıştı. Münasebetiyle yapılan açıklamaların da biraz günü kurtarmak üzere olduğunu anlıyorum. Buradan da Avrupa’nın, Amerika’nın demokrasiyi öbür topluluklara dayatırken ya da lanse ederken, ki demokrasiye inanan birisi olarak söylüyorum, lakin öbür taraftan gerçek demokrasi savaşı veren kişileri görmezden gelip, ‘dur bakalım ne olacak bu işin sonu’ diye bakmış olmaları. Bir taraftan bu var. Gayrı taraftan FETÖ’nün Amerika’dan iadesi sorunu var. Batı’nın bu probleme yaklaşımı açısından sormak istiyorum; bakanlığınız periyodunda de Fethullah Gülen’in iadesi konusunda çok efor sarf ettiniz. Binlerce belge hazırlandı, binlerce sahifelik deliller gönderildi tekraren. Velev siz kendiniz şahsen kalkıp gittiniz, orada mevkidaşınızla görüştünüz, gazetecilerle buluştunuz, mevzuyu anlatmaya çalıştınız. Lakin geçen mühlete baktığımızda en ufak bir kıpırdama yok. Trump’tan da rastgele bir yeşil ışık şu an için en azından bugün itibarıyla görünmüyor. Neye yoruyorsunuz bunu? Sunulan deliller mi gayrikâfi yoksa karşı tarafta vakası anlamak istemeyen birileri mi var?

YANIT: O gece ABD dahil, AB üyesi memleketler, Ortadoğu’daki devletlerin kıymetli bir kısmı darbenin başarılı olması için hem dua ettiler hem de ellerindeki güçler nispetinde da darbeci teröristlere destek sağladılar. Açıklamalara bakarsanız, darbe teşebbüsünün başarısızlığı katılaşana kadar akıllıca dürüst açıklama yok. Olan açıklamalar da büsbütün ortaya bir açıklama, darbecilere karşı dirayetli bir duruş ortaya koyan, demokrasiyi savunan, ‘Türk hükümetinin yanındayız’, ‘Demokratik kurumların yanındayız’ diyen bir açıklama yok. Beklediler. Darbe başarılı olacak diye beklediler. Lakin beklemeleri kabusa dönüştü, darbe başarısız oldu. Başarısızlıktan tam emin olana kadar da beklediler. Tam emin oldular, ondan sonra ABD başta olmak üzere açıklamalar yaptılar. Sebebi ne? Bu darbe teşebbüsüne kalkışan, FETÖ terör örgütü ve onun TSK içindeki teröristleri.

Bu darbeyi destekleyen devletler çok açık, görünüyor. Ismini söylemesek bile gözüküyor. Yani kapalı değil, herkesin bildiği fakat söylemekten çekindiği memleketler. FETÖ’nün ardında darbeye destek verdiler. AB’de de pek çok memleket FETÖ’nün başarmasını istedi. Amerika da başarmasını istedi ve destekleri de çok aşikar gözüküyor, ortada. O yüzden, bu darbe teşebbüsüne karşı onların tavırları, darbeden yana olmaları ve darbenin başarılı olmasını dilek etmeleri çok net ve somut bir delilidir. Diğer devletlerde demokrasi istemiyor, demokrat olmayan bölgelerde demokrasi istiyor, demokrasi olan mekanlarda demokrasinin güçlenmesini istemiyor. Zira demokrasinin güçlenmesi bunların kurdukları emperyal tertibin aleyhine olur. Öbür tarafta da diktatörlükler, krallıklar işine geliyor. Sıkıştırdıkça istediği kadar para, silah alıyor. Oralar demokratikleşirse, natürel onların menfaatleri çok büyük zarar görüyor. Türkiye’de demokrasi güçlenirse, onların kurdukları vesayet tertipleri yok oluyor. O yüzden de bu hususta samimi değiller. Duruma nazaran bir siyaset ortaya koyuyorlar, o politikayı takip ediyorlar. Türkiye, bu siyasetleri bozdu, yok etti ve kaldırıp çöpe attı. Bunu tespit etmekte yarar var. Darbecilerin tamamı, Türkiye’de muhtıra verenlerin tamamı, tasması gayrı memleketlerin elinde olanlardır. Hiç gayrı bir memleketin desteklemediği, AB memleketlerinin içinde güçlü olanların ve ABD’nin desteklemediği Türkiye’de bir muhtıra da yoktur, bir darbe de yoktur. Kim ‘var’ diyorsa, yalan söylüyor ya da çekindiğinden söylüyor. Ben çok net söylüyorum; hepsinin ardında varlardı, 15 Temmuz’da da FETÖ’nün ardında. Biz görüyorduk, herkes de görüyor. O yüzden de darbenin başarılı olmasını beklediler, başarısızlığı ortaya çıkınca bir tutum aldılar.

İade sıkıntısını de bununla irtibatlandırmak gerekiyor. Biz, FETÖ’nün kurucusu, başkanı, teröristbaşı Gülen’in iadesi için pek çok belge gönderdik. Oraya mütehassıslar gönderdik, oradan Türkiye’ye bilirkişiler geldi. ‘Şunlar eksik tamamlayın.’ Tamamlandı. ‘Şunları siz bir özetleyin.’ Özetledik. Lisan bilen arkadaşlar gönderdik. Onlar teğe bir belgeler üzerinde, teknik bilirkişi seviyesinde çok önemli çalışmalar yaptılar. Sayın Cumhurbaşkanımız tekraren söz etti. Ben hem beyefendiyle hem ondan farklı tekraren gittim. Orada görüşmeler yaptık. Türkiye ile Amerika arasında Hatalıların İadesine Dair Itilaf çerçevesinde de bizim talebimizi ilettik. O ittifaka nazaran Türkiye’nin talebini derhal alanına getirmeleri gerekir. Acilen isimli makamlara iletmeleri gerekir. Onlar, 6. husus falan filan kendilerince bir kıymetlendirme yapıyorlar. Biz, onları da oturup konuştuk; ‘Bu 6. husus sizin dediğiniz üzere değil. Biz ehil seviyede delil verdik mi? Verdik. FETÖ’nün bu darbeyi yaptığını ispat ediyor mu? Ziyadesiyle ispat ediyor. Bu türlü bir iade evrakının, hiçbir sanık hakkında şimdiye kadar hazırlandığını düşünmüyoruz. Bu iade belgesinde o kadar sağlam deliller var. Buna nazaran iade etmeniz lazım.’ dedik.

SORU: Ne dediler?

YANIT: ‘Delilleriniz güçlü olsun. Biz, bunu duruşmaya göndereceğiz fakat gönderirsek bu deliller güçlü değil, oradan ret yiyebilir diye tasa ediyoruz.’ dediler. Ben de diyorum, ‘bundan daha güçlü hangi delil olabilir? Bu evraktaki delillerin hepsi çok net, FETÖ’nün talimatıyla FETÖ’cü teröristlerin bu darbeye kalkıştığını ispat ediyor. Bir tereddüt yok ve deliller sıhhatli, güçlü. Hem itiraflar hem sözler hem dokümanlar var. Bu işin sahih olduğunu, okuyan herkesi ikna edecek, sair soru sordurmadan ‘Tamam bunlar işin içindedir’ dedirtecek kadar kuvvetli güçlü deliller var’. Buna karşın onlar adeta şunu istiyorlar; ıslak imzalı, yazılı, ‘Biz yaptık’ diyen bir şey istiyorlar. Dünyanın neresinde bu türlü bir şeyi delillendirme imkanı olabilir? Biz, bütün evrakları koymuşuz, onlar ıslak imza istiyor adeta. Onu demiyorlar da dedikleri şey ‘Islak imza var mı?’. Bunu tam demediler fakat ben bunu dediklerini anlayınca ‘FETÖ’nün darbe teşebbüsüne kalkıştığını ve bunun talimatını da teröristbaşı Gülen’in verdiğini en iyi siz biliyorsunuz. Bizden daha iyi biliyorsunuz. Bizde olan delillerden daha fazla delil sizde var.’ dedim. ‘Nasıl?’ dedi. Ben de dedim ki; ‘Çok net. Pensilvanya’da kalıyor. Burada çiftliği var. Binaenaleyh Amerika’nın denetiminde. Amerika o gece, rastgele bir gece karanlıkta uçan sineğin dişi mi erkek mi olduğunu bilecek kadar etrafı gözetliyor. İçeride ne konuşuluyor, biliyor. Kim giriyor, kim çıkıyor biliyor. Bu darbecilerin, darbeden evvel buraya gelip gitmeleri, baz istasyonları görüşmeleri, uçak biletleri, girişleri, çıkışları, kayıtları, sesleri ben eminim ki sizde bunlar ziyadesiyle var. Bizde de bunların bir kısmı var lakin sizde daha fazlası var.’ Bunu ben kendilerine de söyledim. ‘Sizden habersiz buradan sinek uçar mı, uçmaz. Konuşmalardan sizin haberiniz olur mu, olur. Siz daha iyi biliyorsunuz.’ dedim. ‘Efendim deliller reddolur.’ dediler. Bunun üzerine ben dedim ki; ‘Peki reddolacaksa siz duruşmaya gönderin, duruşma reddetsin.’ Duruşmaya buna karşın göndermediler. Zira duruşmaya gönderdiği vakit adil, objektif bir duruşma o iade talebini reddetmez. Duruşmaya gönderince, duruşmanın istedikleri istikamette bir karar vermeyeceğini düşündükleri için Adalet Bakanlığı’nda hukuksuz konuma tutuyorlar hala. ABD, FETÖ’yü himaye ediyor, koruyor, kolluyor, her türlü destek veriyor. Onun üzerinden yalnızca Türkiye üzerinde değil, FETÖ’nün uzandığı her alanda bir hesabı var. Onları kendi yararına kullanıyor. Başkaca Amerika, gayrı teröristleri de himaye ediyor. O teröristleri de kestirim ediyorum düşünüyor. ‘Yarın bunu verirsek yarın onlar da telaşa kapılır, ‘Bizi de iade eder’ filan üzere de düşünebilir.’ Amerika pek çok memlekette kendi lehine sonuçlar çıkarmak için teröristleri, farklı farklı yapıları destekliyor. Terör örgütlerini, insanları ya da birtakım vakıfları, dernekleri destekleyerek işler yapıyor. O yüzden de bunları muhafazayı kollamayı kendisi için bir öncelik olarak görüyor.

SORU: Devlet mekanizmalarında FETÖ’cülerin ayıklanması konusunu nasıl görüyorsunuz? Bu iş bitti mi yoksa devlet içinde mahsusen yargıda kriptolar var mı?

KARŞILIK: FETÖ üyeleri kılıktan kılığa girebiliyorlar. En Kemalist gördüğünüz adam en ileri FETÖ’cü çıkabiliyor. En liberal, en ulusalcı, en kapitalist, en dindar, en muhafazakar, en milliyetçi gördüğünüz adam bir bakıyorsunuz FETÖ’cü çıkabiliyor. Zira bunlar kendilerini gizlemek için her kılığa giriyorlar. Her alanda bukalemun üzere farklılaşabiliyor. FETÖ’nün bu bukalemun yapısı, kendini müdafaa konusundaki itinası ve her kılığa girebilmesi tespit konusunda zorluklar oluşturuyor. Çalışmalar sürüyor. Zira bakanlığım devrinde Efkan Ala, İçişleri Bakanımızdı. Bir konumlara emniyet yöneticisi atıyor, devletin istihbarat makamları inceliyor, ‘FETÖ’cü değil, sağlam. Vatanını, milletini sever.’ Lakin bir vakit sonra ortaya yeni şeyler çıkıyor, FETÖ’cü olduğu anlaşılıyor. Sonra onu alıyorlar, bir gayrısını atıyorlar. Kılı kırk yararak inceliyorlar, o da FETÖ’cü çıkıyor. Hani bazen diyor ya ‘Falanın yanındaki de çıktı.’ Neden? Kendini çok gizliyor. Siz o kadar araştırıyorsunuz, buna karşın ulaşamıyorsunuz. Sonra birtakım datalar ortaya çıkıyor, ulaşıyorsunuz.

Devlet, FETÖ’yle savaş konusunda kararlıdır. Emniyet, ordu, yargı ve devlet aygıtının içinde FETÖ’cü olduğu değerlendirilenlerle ilgili bir ayıklama yapıldı. Yaklaşık 150 bin civarında bir ayıklama yapıldı lakin bu da hukuk içinde yapıldı. Yaptığı ayıklamayı hukuka ters yapmadı. OHAL KHK’siyle yaptı lakin sonra yarkurul kurdu, oraya itiraz edebilir. Yarkurul olumsuz yanıt verirse yargı yolunu açtı, yargıya gidebilir. Anayasa Duruşması, Avrupa İnsan Hakları Duruşmasına (AİHM) kadar. Türkiye, aldığı kararların hukuk içinde, hukuka münasip olduğuna inandığı için bunların bütün kontrol yollarını hem Meclise açtık hem de yargıya ve AİHM’e kadar açtık.

FETÖ’yle savaşta değerli aralıklar alındı ama zorlukları da var. Ayrıyeten geçmişte FETÖ’ye kriminal gözle bakılmadığı için onlarla ilgili olgu azlığı da devletin bu mücadeleyi yürütmesinde yaşadığı zorluklardan biri. 17-25 Aralık sürecinden sonra bu olgular çoğaldı. Bu mevzuda iyi bir data oluştu ve bunun üzerinden de gidiliyor. Daha evvel Türkiye’de hiçbir cumhurbaşkanı, başbakan, Meclis’te kümesi olan siyasi partinin umumi lideri FETÖ’ye ‘terör örgütü’ demedi. Birinci kere Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ve Başbakan olarak Sayın Cumhurbaşkanımız, AK Parti, FETÖ’ye ‘terör örgütü’ dedi ve terör örgütü kimliğiyle bununla önemli bir uğraşa girildi. Bu savaş de devam ediyor. Daha evvel birileri uğraş ediyordu da terör örgütü ilan etti de AK Parti geldi, bu ilanı kaldırdıysa o devir AK Parti’ye bir tenkit yöneltilebilir ancak bu türlü bir şey yok. Birinci kere mücadeleyi yapan ve bunları terör örgütü ilan eden Cumhurbaşkanımız ve AK Parti hükümetleridir. Bunların sadece devlet içindeki örgüt üyesi olduğu, irtibat, iltisak içinde olduğu değerlendirilenler değil tıpkı vakitte örgüte ilişkin olan bütün vakıf, dernek ne varsa kapatıldı, likidasyon edildi. Mektepler kapatıldı, likidasyon edildi. Şirketler kapatıldı, likidasyon edildi. Medya hakeza. Hepsi likidasyon edildi ve gelinen noktada ben terör örgütünün belinin kırıldığına inanıyorum. Oyun kurucu, faal faaliyette bulunucu gücünün, takatinin kalmadığını düşünüyorum lakin terör örgütü nefes almaya devam ediyor.

‘Şu anda şimdi bitmiştir.’ demek çok erken. Bu uğraş daha vakit alacak. Ne kadar alır, bunu bilemiyorum. Örgütün kapalılığa verdiği ehemmiyet dikkate alınırsa oldukça bir vakit alacak, uzun soluklu bir savaş. Kendini gizleyen, ‘Bir şey olursa başımızı çıkarırız.’ diyenler olabilir. Zati devir zaman görüyorsunuz, operasyonlar, o gizleyenler başını çıkardıkça onların üzerine gidiliyor. Bunların o denli bir şeye cüret ettiğinde de hukuk gereğini yapacaktır fakat bu devir alacaktır. Türkiye, FETÖ’yle uzun soluklu bir mücadeleyi yürütecektir.

SORU: FETÖ’yle uğraş konusunda birtakım mağduriyetler olduğu, yanlış kararlar verildiğine dair şeyler konuşuluyor. Velev bununla ilgili kişiler bir araya geliyorlar, dernekler oluşturuyorlar. Sizce birtakım yanlışlıklar yapılıyor mu ya da yapılıyorsa bunlar nasıl düzeltilir?

KARŞILIK: Bilerek, isteyerek yanlış yapıldığını düşünmüyorum. Örnek olsun diye söylüyorum: Yargıçlar Savcılar Yüksek Konseyi, benim lideri olduğum periyotta Yargıda Birlik Derneği üyeleri arasından seçim yapılıyordu ve her görüşten insan var. Milliyetçisi, muhafazakarı, solcusu var. Her görüşten yani Türkiye’de ne kadar renk varsa orada var. Oy birliğiyle karar verdiler. Birbirine farklı düşünen kişiler bu bahiste oy birliğiyle karar verdi. Zira birlikte çalıştılar, vicdanlarında tarttılar, elindekini değerlendirdiler ve karar verdiler. Lakin bütün bunlara karşın herkes çok titiz çalışıyor, inceliyor. Yani bir yanlışlık olabilir mi? Olabilir. Eksiklik var mıdır? Olabilir. ‘Bunları giderecek bir mekanizmaya gereksinim olur.’ niyetiyle OHAL Süreçlerini İnceleme Encümeni diye bir komite kuruldu. 2. bir adımı da KHK’lerin hepsini Meclisten geçirip kanunlaştırdık. Kanunlaştırarak murakabeye açtık. Öte yandan komite kurarak, bütün ihraç edilen kamu hizmetlilerinin encümene müracaat ederek kendilerini hem savunmaları hem de orada tekrar durumlarının gözden geçirilmesine dair bir mekanizma kurduk. Encümen bunları inceliyor. Zannedersem şu ana kadar 100 binin üzerinde kişi hakkında karar verdi. 10 binden fazla kişiyi de vazifesine iade ettiğine dair medyada okuduğum haberler var. Gerçek rakamlar elimde değil. Başkaca yargı yolunu açtık, ondan sonra da yarkurul reddederse duruşmaya gidecek. Bunu idari yargı denetleyecek. İdari yargıdan netice alamazsa Anayasa Duruşmasına ferdî müracaat yoluyla gitme imkanı geldi. Buradan netice alamazsa Avrupa İnsan Hakları Duruşmasına gitme imkanı geldi. İade kararı yere ihraç edildiği tarihten itibaren bütün özlük haklarını gerisin geçmişe alacak imkan getirdik. Türkiye’nin bu noktada şeffaf, hukuka iyi davrandığına inanıyoruz. Bir eksiklik, yanlışlık varsa onları denetleyecek hem idari mekanizmalar kurduk hem de yargı mekanizmaları esasen var. Bunun da önünü açtık ki incelensin. Bir eksiklik, yanlışlık varsa encümen düzeltsin. Encümenin göremediği yahut takdiri farklı olan bahiste duruşma bir eksiklik, yanlışlık görürse duruşmalar düzeltsin. Biz bu noktada her türlü kontrol yollarını sonuna kadar açtık. Onlar takip edilecektir. Yönetim elbette buradan çıkan kararları uygulayacaktır.

SORU: FETÖ’de MİT buhranından sonra bir hareketlenme başladı. 17-25 Aralık 2013’te de tam olarak ortaya çıktı. FETÖ’ye karşı uğraş verilirken ‘Eski dostlar düşman oldu.’ diye argümanlar ortaya atıldı. Bunu nasıl değerlendiriyorsunuz?

YANIT: AK Parti kurulduğu günden beri milletin gönlüne girmeyi gaye edinen ve milletin de isteğiyle iktidara gelen bir parti. Dernekler, vakıflar, sivil topluluk örgütleri vesairelerle, başkalarıyla nasıl bir alakası varsa AK Parti’nin ondan daha fazla alakası olmadı, olmaz da zati. Zira biz bir siyasi partiyiz. Siyaset yoluyla milletimizin hayallerini gerçekleştirmek, parti ve hükümet programımızı uygulamak… Lakin şunu söz etmekte yarar görüyorum: AK Parti’ye gelene kadar şayet Türkiye’nin Cumhurbaşkanı, ‘FETÖ terör örgütüdür.’, başbakanı, ‘FETÖ terör örgütüdür.’, Meclisi, ‘FETÖ terör örgütüdür.’, Mecliste kümesi bulunan partilerin umum yöneticisi, ‘FETÖ terör örgütüdür.’ demiş olsalar ve bu terör örgütü tarifi ve kapsamı içinde bir savaş AK Parti’den evvel yapılmış olsaydı da ‘AK Parti geldi. Yok, terör örgütü değil.’ demiş olsa o devir bu türlü bir tenkide hak verebilirim fakat AK Parti’den evvel geçmişte birtakım konuşmalar, fotoğraflar, şunlar bunlar koyunca… Rahmetli Ecevit’in de var, rahmetli Demirel’in de var, rahmetli Türkeş’in de var. Arşivler araştırılsa pek çok siyasi partinin umumi lideri ve bölge liderleriyle ilgili bir güruh örnekler bulabilirsiniz. Bu, onların FETÖ’cü olduğunu gösterir mi? Göstermez. Zira siyaset yapıyorlar. Bunlarla bir alakası olmaz lakin şayet bu türlü bir şey olsa, ‘Terör örgütüdür.’ denmiş olsa da AK Parti buna karşın farklı bir şey yapmış olsa o vakit dersiniz ki ‘AK Parti burada yanlış yaptı.’

Kimse terör örgütü demedi. Birinci terör örgütü diyen, Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’dır. 17-25 Aralık darbesini FETÖ’cüler Cumhurbaşkanımıza ve hepimize karşı yaptılar. Birinci terör örgütü diyen Cumhurbaşkanı da Recep Tayyip Erdoğan’dır. Birinci ‘Terör örgütüdür.’ kararını alan Cumhurbaşkanımız başkanlığındaki MGK’dir. Evvel koşut devlet yapılanması sonra Fetullahçı Terör Örgütü kararı alındı ve bir terör örgütüyle nasıl savaş ediliyorsa, uğraşa başlanan periyot de bizim periyodumuzdur. FETÖ’nün mektepleri, üniversiteleri, dernekleri, vakıfları, enstitüleri, hastaneleri, yurtları, pansiyonları, medyası ve ticari olarak FETÖ’ye ilişkin olan bütün şirket vesaire hepsi kapatıldı, likidasyon edildi.

Şunu çok net söylüyorum, AK Parti ve Cumhurbaşkanımız Sayın Recep Tayyip Erdoğan olmasaydı Fetullahçı Terör Örgütü’nün, terör örgütü ilan edilmesini bırakın, FETÖ’yle uğraş ne hükümetlerin ne de Meclisin gündemine gelebilirdi. FETÖ’yle böylesine başarılı bir savaş vermek Cumhurbaşkanımız Sayın Recep Tayyip Erdoğan’ın liderliğinde AK Parti hükümetlerine nasip olmuştur. Büyük bir savaş vermiştik. Artık ne gariptir ki FETÖ, MİT tırları üzerinden Cumhurbaşkanımızı Milletlerarası Ceza Duruşmasında yargılatmak istiyor. FETÖ, Gezi vukuatları üzerinden Cumhurbaşkanımızı ve AK Parti hükümetini, Tayyip Beyefendi o vakit başbakandı, indirmek istiyor. 17-25 Aralık darbe teşebbüsüyle yargı üzerinden hükümeti indirmek istiyor. En son silahlı darbe teşebbüsüne kalkışıyor. Tayyip Erdoğan’ın liderliğinde Türkiye’yi indirmek istiyor ve Cumhurbaşkanımızı, hükümetimizi, hepimizi maksat alıyor. Bütün bunları yapıyor. Yok etmek istediği tek kişi var, Tayyip Erdoğan ve yol arkadaşları. İnfaz timi gönderiyor. Darbeye teşebbüs ediyor fakat buna karşın FETÖ’nün siyasi ayağı Tayyip Erdoğan ve arkadaşları oluyor, FETÖ’yle savaş eden öbürleri oluyor. Bunu akıl alır mı? Niçin o a vakit FETÖ, Tayyip Bey’e darbe teşebbüsünde bulundu? Niçin 17-25 Aralık darbe teşebbüsünü yaptı? Niçin infaz etmek istedi? MİT tırlarında, MİT Müsteşarında neden yaptı?

Oradan şunu da sormak lazım, dersaneleri gündeme kim getirdi? Tayyip Beyefendi getirdi. Yargıda; hem Danıştayda hem Yargıtayda hem birinci radde duruşmalarında hem Adalet Akademisinde hem de HSYK’de FETÖ’cüleri etkisizleştirmek için getirdiğimiz bütün yasal düzenlemelere daima karşı çıktılar. Onlar Anayasa Duruşmasına götürdüler. Hepsini. FETÖ’cüler, HSYK’dekiler o denli bildiri yaptılar ki ‘Sizin yaptığınızı darbeciler bile yapmadı.’ dediler. O bildirileri getirdiler, komitelerde okudular. Önemli adımlar attık. Yargıtaydan, Danıştaydan temizledik. Akademide bütün hizmetlere kanunla son verdik. HSYK’de bütün vazifelere kanunla son verdik. Danıştayda, Yargıtaydaki üyelikleri 12 yılla sınırladık ve üye ve liderler dışında herkesin üyeliğini sonlandırdık. FETÖ’cü olduğu değerlendirilenler üye yapılmadı.

Oralar büsbütün ayıklandı ve devletin her tarafında da büyük uğraş yapan Tayyip Erdoğan, yurtları, mektepleri, üniversiteleri, medyaları, hepsini kapatan Tayyip Erdoğan ancak siyasi ayak yine AK Parti, Tayyip Erdoğan. Bu, büyük bir iftiradır, algı operasyonudur. Çok net söylüyorum, inanarak söylüyorum, Tayyip Beyefendi olmasaydı FETÖ’yle mücadeleyi Türkiye’nin gündemine ne CHP ne de sairleri getirebilirdi. Bu türlü bir savaş de yapılamazdı. Zira geçmişte örneklerini gördük. FETÖ daima vesayet organlarıyla birlikte olup, 28 Şubat’ta Erbakan Öğretmenimize karşı, o vakit biz Refah Partisinde uğraş ediyoruz, o mukabilde darbecilerle birlikte savaş ediyor. Bunun için FETÖ’ye karşı en dinamik ve en kararlı mücadeleyi kim yaptı? Tayyip Beyefendi yaptı.

Bir insan katil oldu, siz ona katil demeyecek misiniz? Katil diyeceksiniz. Sen 10 sene evvel buna sair bir laf söylemiştin? O vakit katil değildi, artık katil. Sen artık niçin katil diyorsun? Elbette diyeceğim. O devir bilseydik ki terör örgütüdür, ona vakıf olsaydık aslında o devir o terör örgütü damgasını vururduk. O devir bu mücadeleyi yapardık lakin ne vakit ki terör örgütü kimliği ortaya çıktı ve bundan herkes emin oldu. O vakit onlara terör örgütü ve terörist muamelesi yapmak devletin vazifesidir.

‘Dün şöyleydi, öbür gün bu türlü bir gündü.’ Biz buna bakmayız. ’10 yıl evvel sen şu lafı söyledin’. Ne olacak? 10 sene evvel söyledik diye, bir adam cinayet işlediğinde onun cinayetini görmezlikten mi geleceğiz? Bir hata işlediği vakit hatasını görmezlikten mi gelecek? Bir hırsızlık yaptığı devir ‘Sen hırsızsın.’ demeyecek miyiz? Deyince, 10 yıl evvelki fotoğrafı mı getireceksin yahut bir içtimayı mı getireceksin? Bunlar yanlış şeyler ancak bakın, 17-25 Aralık yani daha öncesi MİT buhranından sonra destek olmak maksadıyla bankasına para yatıranlar, medyasına el koyulduğunda, duruşma kararıyla kayyum atandığında ‘Medyayı teslim etmeyiz.’ diye gidip fiil yapanlar, FETÖ darbeye ‘tiyatro’ deyince ‘tiyatro’ diyenler, darbeye ‘kontrollü darbe’ diyenler, Adil Öksüz’ü MİT elemanı diye FETÖ birtakım iftiralar yaptı, düzmece dokümanlar yayınlayınca Adil Öksüz’ün MİT elemanı olduğunu yayanlar ve her aşamada FETÖ’nün konuştuğunu artık konuşanlar, darbe teşebbüsüne kalktığı, 251 vatandaşımızı şehit ettiği ve 2 bin 191 vatandaşımızı yaraladığı halde FETÖ’ye destek olan ve onun konuşma üslubu, fikri ve mantığıyla konuşanlar var. Onlar FETÖ’cü olmuyor lakin FETÖ’nün öldürmek istediği Tayyip Erdoğan, Bekir Bozdağ, Berat Albayrak ve gayrı farklı pek çok FETÖ’yle vefatına uğraş edenler, FETÖ’nün infaz listesinde olanlar FETÖ’cülükle itham ediliyor. Bu büyük bir iftiradır, bir algı operasyonudur. Tayyip Beyefendi olmasaydı Türkiye’nin bırak bu türlü bir savaş yapmasını, Türkiye’nin gündemine dahi bu türlü bir savaş gelmezdi. Tayyip Beyefendi liderliğiyle Türkiye’yi bütün vesayet organlarından kurtardıysa FETÖ’nün Türkiye’yi işgaline de beis olmuş ve FETÖ’nün Türkiye’yi teslim almasını da önlemiştir. Büyük bir muvaffakiyet elde etmiştir.

Kaynak: AA

Haberler.com