Bursa’da 66 yaşındaki emekli radyo tamircisi Bayram Akıncı, mesleğe başladığı yıllardan itibaren topladığı onlarca radyo, teyp, pikap ve gramofonu meskeninin bir kısmında sergiliyor.
Kimileri neredeyse asırlık olan eşyalarını dizdiği odayı adeta müzeye dönüştüren Akıncı, AA muhabirine, radyo tamirciliğine ilkokulu bitirdikten sonra kendi isteğiyle başladığını söyledi.
Bir ustanın yanında çıraklık yaptıktan sonra askere gittiğini belirten Akıncı, dönünce 1977’de kendi dükkanını açtığını anlattı.
39 yıllık meslek hayatı boyunca pek çok radyo biriktirdiğini anlatan Akıncı, meskeninde 1930’lu yıllardan kalma radyolar olduğunu bildirdi.
Akıncı, şöyle devam etti:
“Burada lambalı radyolardan, pikabından, makaralı teyplerinden, oto teyp ve radyolarından tutun da gramofonuna kadar her türlü gereç var. Hobi üzere oldu. İnsanın bir evladı üzere. Bilmiyorum bizden sonra nasıl olur lakin ben buraya girdiğim vakit öteki bir huzur buluyorum. Oturuyorum, kahvemi demliyorum. Uzanıyorum buraya, ya bir pikap ya da eski makaralı teyplerden müzik dinliyorum. Geçmişe daldığın vakit, derinleri düşündüğün vakit onun duygusu farklı zira burada huzur buluyorsun. Herkes o tadı alır, alamaz o başka bir husus.”
“Bunları kim bilir kimler kullandı, nerede kullandı?”
Bazen radyo ve teyplerin çalışır durumda olup olmadıklarını denetim ettiği bilgisini veren Akıncı, paklık ve bakımlarını yaptıktan sonra yerlerine koyduğunu lisana getirdi.
Radyo, pikap, teyp ve gramofonlarını koyduğu alanın artık yetersiz kaldığını vurgulayan Akıncı, “Burası zati 25 metrekare, az gelmeye başladı. Sıkışmış vaziyette. Üst üste koymaya çalışıyoruz, raf yapıyoruz lakin bir müze yapacak kadar eşyamız var.” dedi.
Küçük atölyesinde tamir de yaptığını, koleksiyonundaki her şeyin çok bedelli olduğunu ve bu nedenle satmadığını söz eden Akıncı, şöyle konuştu:
“Arkadaşlarım, kızım bile istedi. Artık 20 yaşında üniversiteyi bir bitirmiş torunum var. ‘Dede ben evlenirsem bana bir şey alma, radyolardan birini armağan eder misin?’ dedi. ‘Tamam, hangisini istiyorsan fakat kaybetmemek koşuluyla, sen de çocuklarına bırakmak şartıyla’ dedim. Burada bir otomobil alacak kadar materyal vardır lakin benim için kıymetli değil. Benim altıma sıfır otomobil versen ne olacak? Lakin bunları kim bilir kimler kullandı, nerede kullandı? Evvelce köylerde tütün ya da fındık toplayanlar radyosunu getirir, hem müzik dinler, hem fındık toplar, kimisi tütün dizerdi. Evvelce tütün personelliği yapanlar köylerden getirirlerdi radyoların üstü ziftli. O duyguyu yaşayabilmek kıymetli olan. Onları yaşatabiliyorsak biz de gelecek kuşaklara, ne ala.”
Kaynak: Anadolu Ajansı / Elif Hasret Çelikler
Haberler.com
