Covid-19 ağır bakım tabibini gözyaşlarına boğan olay…Eşinin en son dokunduğu tabibin ellerini öpmek istedi
Karısı Covid-19’dan ölen adam, ona en son dokunan hekimin ellerini öpmek istedi, gözyaşlarına boğulan tabibi, ölen bayanın kızı teselli etti
Neye uğradığını şaşıran tabip, gözyaşlarına boğulup olduğu yerde dona kaldı
Kepez Devlet Hastanesi Ağır Bakım Ünitesinin Sorumlu Doktoru Ayça Gümüş:
“Elimde olmadan ağladım”
“Yaşayabileceği en büyük acı anında, beni teselli etmeye başlaması beni çok etkiledi”
Ölen hastanın kızı Hareket Sistemli:
“Hayatımda birinci kere hastasını kaybedip de ağlayan bir tabip gördüm”
“Teselli etmek istedim zira, ondan şifa bekleyen öbür hastalar vardı”
ANTALYA – Antalya’da yaklaşık 1 ay boyunca Covid-19’dan ötürü ağır bakımda yatan eşini kaybeden acılı koca, ona en son dokunan hekimin ellerini öpmek istedi. Bu talep karşısında gözyaşlarına boğulan tabip, hayatını kaybeden bayanın kızının tesellisiyle de ikinci bir şok yaşadı. O anları anlatan Dr. Ayça Gümüş, “Yaşayabileceği en büyük acı anında, beni teselli etmeye başladı. Bu türlü bir şeyi beklemiyordum. Bu bende bir umut oldu. Hala bizim hastalara verdiğimiz pahası gören beşerler var” dedi.
Antalya’da yaşayan 2 çocuk annesi Ayşe Sistemli (62), 4 Mart günü rahatsızlanarak Kepez Devlet Hastanesine başvurdu. Covid-19 teşhisi konulan Tertipli, durumu kötüleşince 9 Mart’ta ağır bakıma kaldırıldı, 12 Mart’ta da entübe edildi. Yaklaşık 20 gün boyunca ağır bakımda covid-19 ile gayret eden Tertipli, 31 Mart günü ise hekimlerin tüm gayretlerine rağmen hayata gözlerini yumdu. Ailenin yanına gelen Düzenli’nin tabibi Ayça Gümüş, acı haberi ağlayarak ‘gözlerimden anlayın’ diyerek, oradan ayrıldı. Eşinin hayatını kaybettiğini anlayan Arif Tertipli ile kızı Aksiyon Nizamlı ise gözyaşlarına boğuldular.
“Verin ellerinizi öpeyim hocam”
Olaydan çabucak 2 saat sonrası ise Arif Sistemli, tabibi görmek istediğini hastane sekreterine bildirdi. Ailenin yanına tekrar gelen Dr. Ayça Gümüş’ün gözlerine bakan acılı eş, ‘Ona en son siz dokundunuz, verin ellerinizi öpeyim hocam’ dedi. Gözyaşlarına boğulup olduğu yerde dona kalan Gümüş, bir sandalyeye oturarak ağlamaya devam etti. Bu sırada bir yandan annesinin acısını yaşayan Aksiyon Nizamlı, tabibin yanına gelip onu teselli etmeye başladı. Gümüş, bu davranışlardan epeyce etkilenirken, başka sıhhat çalışanları da olup biteni gözleri dolarak takip etti.
İkinci kere bir ortaya gelince tekrar gözleri doldu
Dün ise Aksiyon Sistemli, Kepez Devlet Hastanesinde Dr. Ayça Gümüş’ün ziyaretine geldi. Birbirilerini gördükleri anda gözleri dolan Nizamlı ve Gümüş, 3 ay öncesini tekrar yaşadı, birbirilerine sarılıp gözyaşı döktü.
“Öksürmekten konuşamıyordu”
Hayatını kaybeden Ayşe Düzenli’nin kızı Hareket Sistemli, yaşanan his yüklü süreç hakkında İhlas Haber Ajansı’na konuştu. Tertipli, annesiyle en son ağır bakıma kaldırıldığı sırada telefonla konuştuğunu belirterek, “Öksürmekten konuşamıyordu. Son görüşmemiz de o olmuştu. Ağır bakımda uyanıktı. Tabip hanım çok riskli bir durumda olduğunu ve her an entübe edileceğini söylemişti. Sonraki gece de entübe edildi. Yaklaşık 20 gün entübede kalıp akabinde hayata veda etti” dedi.
“Hayatımda birinci kere hastasını kaybedip de ağlayan bir tabip gördüm”
Annesinin vefat ettiği gün babasıyla birlikte hastaneye geldiklerini tabir eden Nizamlı, o anları su sözlerle anlattı: “Babamla annem ortasında çok hoş bir eş bağı vardı. Hekimimizin ve başka sıhhat gruplarının ne kadar emek sarf ettiğini, biz hastaneye gidip geldikçe gözlemledik. Tabibin gözlerinin içinde ne kadar sahiplendiğini, ne kadar muhafazaya çalıştığını gördük. Sahiplenilmişti annem burada. Babam da son günlerinde onu göremediği, yanında olmayıp ellerini tutamadığı için bu büyük eller öpülür, nasıl bu türlü bir hak ödenir hissiyle yaptı. Annemin vefatının çabucak 1-2 saat sonrası çok his doluydu. Tabip hanım yanımıza geldiğinde çok berbat durumdaydı. Ağlıyordu. Biz de ağlıyorduk. Lakin ben hayatımda birinci kere hastasını kaybedip de ağlayan bir hekim gördüm. Bu bizim için çok değerli ve pahalı. Evet, biz hastamızı kaybetmiştik, annemdi, çok acı lakin benim annemin yanında olamadığım, ellerinin tutamadığım, ona bakım yapamadığım günlerde; o ve takımı onunla ilgilendiler. Uyanık değildi fakat onunla onlar ilgilendi. Şöyle de bir gerçek var ki, ondan medet, şifa bekleyen o kadar çok hasta var ki bencil olmamak lazım. Şayet hekim bizim hastamızla bu kadar makûs olduktan sonra gidip de başka hastalarına şifa veremeyecekse ben tabi ki teselli etmek durumundayım. Biz kaybettik esasen. Bizim için yapılabilecek bir şey yok fakat öteki hastaların şifa bekliyor olması çok değerliydi.”
“Sağlık ordumuzun bir savaşta olduğunu düşünmeliyiz”
Nizamlı, sıhhat çalışanlarına şiddet uygulanmasına reaksiyon göstererek, “1,5 yıldır önde çalışan sıhhat çalışanlarımız çok büyük emek sarf ettiler. Birtakım şeyler yanlış gitmiş olabilir fakat bunları elbette konuşarak halledebileceğimizi düşünüyorum. Şiddet bugüne kadar hiçbir şeyi çözmemiş ki; bugünden sonra çözsün. Şayet ordumuz savaşa girdiği vakit askerlerimize büyük itina gösterip o askerleri her türlü takviyesi sağlıyorsak, şuanda da sıhhat ordumuzun bir savaşta olduğunu düşünmeliyiz” sözlerini kullandı.
“Oturup elimde olmadan ağlamaya başladım”
O güne tekrar dönen Dr. Ayça Gümüş ise şunları söyledi: “Hastanın öldüğünün haberini veremedim. ‘Siz benim gözlerime bakın, anlayın’ dedim. Hasta yakını anlayıp çabucak yere oturdu. Ben hiçbir biçimde kimseyi görmek istemedim, zira çok etkilenmiştim. Çok zordu. Sekreter hanım beni arayıp, hasta yakınlarının benimle görüşmek istediğini söyledi. Bu üzere durumlarda hasta yakınlarının benimle görüşme sebebi, hastanın neden kurtarılamadığı istikametinde görüşmeydi. Şuana kadar yaşadıklarım daima böyleydi. Gittiğimde hastanın eşi gözlerimin içine baktı ve ‘Verin o ellerinizi öpeyim, zira en son siz ona dokundunuz” dedi. Hasta yakının bu türlü bir şey demesi beni çok etkiledi. Orada sandalyeye oturup onlarla birlikte elimde olmadan ağlamaya başladım. Hastanın kızı beni, ‘içeride sizin hastalarınız var, lütfen güçlü olun’ diye teselli etti. Yaşayabileceği en büyük acı anında, beni teselli etmeye başladı. Bu türlü bir şeyi beklemiyordum. Bu bende bir umut oldu. Hala bizim hastalara verdiğimiz bedeli gören, bizim sahiden canla başla yapabileceğimiz her şeyi yaptığımızı bilen insanların olması beni umutlandırdı.”
Kaynak: İhlas Haber Ajansı / Suat Metin
Haberler.com
