Yeni tip koronavirüsle (Kovid-19) çabada bir yılı aşkındır fedakarca misyon yapan sıhhat çalışanı anneler, kimi vakit farklı kaldıkları kimi vakit da tıpkı çatı altında yaşadıkları lakin doyasıya sarılamadıkları evlatlarının hasretiyle hastalara şifa dağıtmayı sürdürüyor.
Adana Kent Eğitim ve Araştırma Hastanesinde vazife yapan sıhhat çalışanı anneler, şiddetli Kovid-19 sürecinde hem hastaları hayata bağlayabilmek hem de virüsü ailelerine bulaştırmamak için büyük fedakarlık gösteriyor.
Koroner Ağır Bakım Servisi hemşiresi Nil Soğukpınar, AA muhabirine, 10 yıllık mesleğinin en kuvvetli sürecini yaşadığını söyledi.
Soğukpınar, sürecin birinci başında hastalığı ailesine bulaştırmamak ismine 3 ay boyunca hastanede kendileri için ayrılan kısımda kaldığını belirtti.
“Maskelerle konutta geziyoruz”
Üç aylık ayrılığın akabinde konuta döndüğünde de evlatlarını doyasıya öpüp koklayamadığını lisana getiren Soğukpınar, şöyle devam etti:
“İnsan kendi çocuğunu öperken ya da sarılırken korkar mı, biz korkuyoruz. Maskelerle konutta geziyoruz. Bazen konuta döndüğünüz vakitler oluyor, onlar koşuyorlar, sarılacaklar, ‘Bir saniye bir müsaade et.’ deyip direkt banyoya koşuyorsun. Çocuk bu türlü kalıyor o çok berbat bir şey. Kovid-19 kaygısıyla eskisi üzere sarılamıyoruz, öpemiyoruz. Hepimizin, bütün hemşirelerin bildiği ne yazık ki herkesin yaşadığı problem bunlar, çok güç bir süreç. Sarılmayı, birlikte bir şeyler yapmayı çok özlüyorsunuz.”
“Çaresiz gözlerle bizlere bakan hastalarımızı düşünmek daha elzem geldi”
Acil servis sorumlu hemşiresi Rukiye Demirci de virüs nedeniyle mart ayında 14 yaşındaki ikiz çocuklarını Konya‘daki ailesinin yanına göndermek zorunda kaldığını tabir etti.
Çocuklarından iki ay farklı kaldığını aktaran Demirci, “Mesai saatlerimiz bile aşikâr olmuyordu, ailemi telefonla arayıp, ‘Başınızın dermanına bakın.’ diyordum. Bu nedenle çocuklarımı Konya’ya göndermek zorunda kaldım. Ülke sıkıntı bir süreçten geçiyordu, burada öncelikli düşünmem gereken sanırım mesleğim oldu. Bir de natürel ki unvanım daha çok fedakarlık gerektiriyordu. Çocuklarımı çok düşünmedim o evrede, daha çok o nefes alamayan, çaresiz gözlerle bizlere bakan hastalarımızı düşünmek daha elzem geldi. Onlar daha öncelikliydi o an benim için.” diye konuştu.
Çocuklarından uzun müddet farklı kaldılar
Reanimasyon Ağır Bakım sorumlu hemşiresi 3 çocuk annesi Ganime Yalap da sürecin başında 3 ay ailesinden başka biçimde hastanede kaldığını kaydetti.
Tıpkı kentte çocuklarından uzakta çalıştığı o devri hatırlamak dahi istemediğini lisana getiren Yalap, ağır tempoda hastaları hayata bağlayabilmek için gayret ettiklerini vurguladı.
Yalap, kendisinin de bu süreçte Kovid-19’a yakalandığını, sırt ağrısı ve nefes darlığı yaşadığını, hastalığı da 15 günlük konutta tedaviyle atlattığı belirtti.
Genel Cerrahi Kısmı ameliyathane hemşiresi Emsal Polat ise 14 yıllık meslek hayatının en şiddetli, üzücü ve yorucu periyodunu yaşadığını bildirdi. Kovid-19 nedeniyle hastanede yoğunluğun yaşandığını ve bu tempoda 12 ve 8 yaşındaki çocuklarından farklı kalarak hastalar için özveriyle ayakta durmaya devam ettiğini anlattı.
Ameliyathane sorumlu hemşiresi Selda Balcılar da bu süreçte hem ameliyathanede hem de Kovid-19 servisinde çalıştığını belirterek, “Hastalar ve sıhhat çalışanları açısından güç olan bu periyotta 14 ve 16 yaşındaki çocuklarıma doyasıya sarılamadım. Bu durum, psikolojilerimizi de berbat etkiledi.” diye konuştu.
“Hastalarımızın elimizin altından kayıp gitmesi bizi çok üzdü”
Göğüs Hastalıkları Servisi sorumlu hemşiresi Dilek Çağlayan da bir yıldan bu yana hastanenin Kovid-19 servisinde misyon yaptığını belirtti.
Hastalara şifa verebilmek, meskende de çocuklarının yanında olabilmek için büyük uğraş gösterdiklerini aktaran Çağlayan, şöyle devam etti:
“Bu süreçte çok büyük zorluklar yaşadık. İki çocuk annesiyim, bakıcı olmadığı için 12 ve 8 yaşındaki evlatlarımı tek başına bırakmak zorunda kaldım. Yeri geldi eşim dayanak olmaya çalıştı lakin çok zorluk yaşadık. Hem konut ortamı hem hastane ortamında çocuklarımızı, hastalarımızı, onların da yakınlarını da düşünerek yeri geldi telefon görüşmeleri sağladık, yeri geldi onları mesken ortamındaymış üzere hissettirmeye çalıştık. Onlara ruhsal manada çok büyük takviye sağlamaya çalıştık. Hastalarımızın elimizin altından kayıp gitmesi bizi çok üzdü, bunun yanında onları taburcu etmek, servise yönlendirmek çok memnunluk verdi.”
İki çocuk ve 3 torun sahibi 22 yıllık hemşire Nahide Karadut, bu süreçte sevgiye, ilgiye muhtaç olan hastalarının yanında olabilmek için efor gösterdiğini belirterek, “Hastalarla kendi çocuğum, annem, babam, kardeşim üzere ilgilenmeye çalışıyorum. Senin vereceğin sevgiye, ilgiye ruhsal takviyeye gereksinimleri oluyor. Bunları sağlamaya çalışıyoruz. Onları kızın oğlun yerine koyuyorsun.” diye konuştu.
Ameliyathane hemşiresi Aslıhan Tanrıverdi de bu güçlü süreçte iki çocuğunu annesine bırakmak ve onlardan başka yaşamak zorunda kaldığını lisana getirdi.
Kaynak: Anadolu Ajansı / İsmihan Özgüven
Haberler.com
