Manisa Kalesi’nin kalıntıları da yok oluyor
Helenistik Periyotta yapılan ve günümüze kadar yalnızca birkaç suru ayakta kalabilen Manisa Kalesi yok olma tehlikesiyle karşı karşıya
Helenistik Devir, Roma, Bizans, Saruhanoğulları Beyliği ve Osmanlı periyodunda kullanılan Manisa Kalesi’nden geriye kalan kalıntılar tarihin en büyük şahitleri olarak kenti gözlemeye devam ediyor
Arkeolog ve Gazeteci Sadık Cangel:
“Burayı onarımdan geçirmek çok maliyet gerektirir lakin en azından ayakta kalan kısımları muhafaza altına alınabilir”
MANİSA – Manisa Spil Dağı eteklerinin kuzey yamacında bulunan ve yaklaşık 2 bin yıl evvel inşa edildiği varsayım edilen Manisa Kalesi’nin günümüze kadar ulaşabilen kalıntıları da her geçen gün yok olmaya yüz tutuyor. Yıllarca ihmal edilen ve bilhassa define avcıları ile günübirlik piknikçilerin tahrip ettiği kalenin kalıntıları vakte direniyor.
MS 17’de yaşanan sarsıntıda hasar gördüğü bilinen Manisa Kalesi geçen binlerce yıla dayanamadı. 17. yüzyılda terk edilmeye başlayan ihtişamlı kaleden geriye kalan kalıntılar ise tarihin en büyük şahitleri olarak kenti gözlemeye devam ediyor. Spil Dağı’nın kuzey yamacında kalıntıları görülen Manisa Kalesi, “İç Kale” ve “Dış Kale” olmak üzere iki kısımdan oluşuyor. Helenistik periyotta kentin Akropolü olan Sipylos Dağı üzerinde bir kale bulunduğu, kalenin ne vakit ve kimler tarafından yapılmış olduğu bilinmese de Magnesia Kenti’nin bir sur ile çevrildiği bilinmektedir. M.S. 17 zelzelesinde kalenin de yıkıma uğradığı sanılmaktadır. Bizans devrinde iç kalenin değerli derecede yenilendiği, dış surla çevrildiği anlaşılmaktadır. Arap akınlarına surlar sayesinde göğüs gerildiği belirtilmektedir. İç kale İmparator III. Joannes Dukas Vatatzer evresinde, 1222 yılında yapılmıştır. 14. yüzyılın başlarında surlar destek edilmiştir. Daha sonraları Saruhanoğulları kaleyi onarıp kullanmışlardır. Dış kalenin içinde kalıntıları bulunan Hacet Mescidi Saruhan Beyefendi tarafından yapılmıştır. Manisa Kalesi’nin Osmanlılar Devri’nde de tamirden geçirildiği anlaşılmaktadır. 15. yüzyılda surlar çok fazla tahrip olduğundan kıymeti kalmamış, yerleşme sur dışına çıkmış, kent dini yapılar etrafında yayılmaya başlamıştır. 1654’te Katip Çelebi, dış surların harap olduğunu belirtmiştir.
“Ayakta kalan kısımları muhafaza altına alınabilir”
Kaynak: İhlas Haber Ajansı / Başkan Aydın
Haberler.com