Bir akşam yalnız oturmuş, o devrin tanınan dizilerinden birini izliyordum. Görmeden dinliyor oluyorsunuz doğal, repliklerden ne anlarsanız o kadarıyla yetiniyorsunuz… Heyecanlı bir diyalog sırasında telefonum çaldı. “Hay Allah, tam sırası!” deyip açtım. Bir arkadaşımdı, hoşbeşten sonra ne yaptığımı sordu. Diziyi izlediğimi ve bu türlü biraz sıkıntı olduğunu söyleyince sahneleri anlatmayı teklif etti. Başladı, çok dayanılmaz olmuştu… Sonraki kısımlarda de olabildiği kadar yanımda olmaya çalıştı, ortamızda 3 bin kilometre olmasına karşın…
Görmesek de görülmek…
Bu yazıyı yazmadan evvel bir sinema şenliğinin manisiz hale getirilmesi toplantısına katıldım. Hatırlanmak hoş şey. Görülmek kıymetli, benim görmüyor olmamın bir değeri yok.
Son yıllarda betimlenmiş sinemalar çoğaldı. Televizyon kanallarının internet sitelerinde ‘engelsiz’ başlığıyla sunulan diziler bir hafta geriden geliyor. Bir de kanalların tüm içerikleri betimlenemiyor. Meğer hepsine gereksinimimiz var, hatta reklamları bile merak ediyoruz.
Sinemalarda ekseriyetle Türk sinemalarını izlerken kullanılan bir uygulama var, vizyondaki sinemaları anında betimliyor. Bu uygulama neden televizyon programlarına uygulanamıyor? Biz de böylelikle ailece oturup sevdiğimiz bir diziyi birlikte izleyebiliriz. Ayrıyeten görmesek de haberleri sizin üzere her gün takip ediyoruz, imgeleri de merak ediyoruz lakin bu türlü bir uygulama yapılmadığı için lakin yanımızda biri varsa ona sorarak öğreniyoruz. Biri yoksa biz de yokmuş üzere hissedebiliyoruz.
Radyoda yayımlanan maçlar çok şahane… Hayal etmenizi çok kolaylaştırıyor, bence televizyondakiler de bunu pek kolay yapabilirler, biz de ailece ya da arkadaşlarımızla birebir anda birebir keyfi yaşamış oluruz. Ayrıyeten halihazırda bunun bir uygulaması da var ve bunu biraz daha geliştirip hayata geçirmek çok da güç olmasa gerek.
Kaynak: Hürriyet
Haberler.com
