Dünyanın her yerinde zengin ülkeler, hızla yaşlanan nüfuslar için uzun vadeli devayı karşılamaya çalışıyor. Çoğu, bireylerin yasal olarak alması gereken devlet finansmanı veya sigorta yoluyla Amerika Birleşik Devletleri’nden daha fazla harcama yapıyor. Bazıları bireyleri uzun vadeli deva ödeyerek tüm gelirlerini veya servetlerini tüketmekten korur. Ancak Amerika Birleşik Devletleri’nde olduğu gibi birçok ülkede de orta sınıf ve varlıklı bireyler maliyetlerin önemli bir kısmını karşılayabiliyor.
İşte diğer beş ülkenin uzun vadeli deva için nasıl tısladığı.
🇯🇵
JAPONYA. Uzun vadeli deva sigortası 40 yaş ve üzeri Japon vatandaşları için zorunluyken, Amerika Birleşik Devletleri’nde insanların yalnızca küçük bir kısmı gönüllü olarak sigorta kapsamına giriyor. Japonya’nın programının finansmanının yarısı vergi gelirlerinden, yarısı da primlerden geliyor. Yaşlı yetişkinler, gelirlerine bağlı olarak hizmetlerin maliyetinin yüzde 10 ila 30’unu oluşturuyor ve geri kalanını sigorta karşılıyor. Sigorta maliyetin geri kalanını karşılamadan önce insanların gelirlerinden harcaması gereken maksimum miktar vardır. İşçiler ayrıca uzun vadeli deva ihtiyaçları olan yakınlarına yardım etmek için 93 güne kadar ücretli izin alabilecek. Japonya, hizmetleri kullanan her kişiye bir deva yöneticisi atar; Her yönetici yaklaşık 40 yaşlı yetişkini denetlemektedir. 2020’de Japonya, gayri safi yurt içi hasılasının yüzde 2’sini uzun vadeli devaya harcadı; bu, ABD’nin o yıl harcadığından yüzde 67 daha fazla.
🇳🇱
HOLLANDA. Hollandalılar 1968’den bu yana uzun vadeli deva’yı evrensel sağlık deva sistemlerine dahil ediyor. Bir kamu sigorta programı bakımevleri ve diğer kurumsal ortamların masraflarını karşılarken, bir diğeri evde bakım ve kişisel deva’nın masraflarını karşılıyor. Kayıt zorunludur. Hollandalı vergi mükellefleri belirli bir miktara kadar gelirlerinin yaklaşık yüzde 10’unu sigorta primlerine yatırıyor. Cepten yapılan ödemeler kurumsal devanın maliyetinin yaklaşık yüzde 7’sini oluşturuyor. Genel vergiler, belediyelerin evde yaşayan yaşlılara mali yardım ve sosyal destek sağladığı üçüncü bir program için de geçerlidir. Özel uzun vadeli deva sigortası yoktur. Hollanda, 2021’de gayri safi yurt içi hasılasının yüzde 4,1’ini uzun vadeli devaya harcadı; bu, Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü’nün takip ettiği diğer tüm ülkelerden daha fazla ve ABD’nin harcadığı miktarın dört katı.
🇨🇦
KANADA. İller ve bölgeler, genel vergi geliri yoluyla uzun vadeli deva hizmetlerini finanse etmektedir. Bütçelenen para her zaman tüm hizmetleri karşılamaya yeterli olmuyor ve bazı bölgeler en çok ihtiyacı olanlara öncelik veriyor. İnsanların alabileceği sübvansiyon miktarı, cepten ödemek zorunda oldukları maliyetler ve hizmetlerin kullanılabilirliği, Amerika Birleşik Devletleri’nde eyalet Medicaid programlarında olduğu gibi eyalete ve bölgeye göre değişmektedir. Sağlayıcıların karışımı da bölgesel olarak farklılık göstermektedir: Örneğin, Quebec’teki bakım evi devası çoğunlukla bir kamu sistemi tarafından yönetilirken, Ontario’daki evler çoğunlukla kar amacı gütmektedir. Özellikle, Kanada’nın uzun vadeli deva sistemi, hastaların cebinden hiçbir masraf çıkarmadan hastanelerin ve doktorların masraflarını karşılayan ulusal sağlık deva sisteminden ayrıdır. 2021’de Kanada, GSYİH’sının yüzde 1,8’ini uzun vadeli devaya harcadı; bu, ABD’nin harcadığından yüzde 80 daha fazla.
🇬🇧
BRİTANYA. Yerel otoriteler uzun vadeli devanın çoğunu vergiler ve merkezi hükümet bağışları yoluyla elde ediyor. Özel sağlayıcılar genellikle hizmet sağlar. Devlet katkıları mali ihtiyaçlara dayanmaktadır ve genellikle ek ödemeler gerekmektedir. Amerika Birleşik Devletleri’nde olduğu gibi, orta sınıf ve zengin insanlar maliyetlerin çoğunu veya tamamını kendileri üstleniyorlar. Amerika Birleşik Devletleri’nin aksine, hükümet düşük gelirli insanlara doğrudan ödeme sağlıyor, böylece evlerinde kendileri adına deva yapacak işçileri işe alabiliyorlar. Britanya aynı zamanda insanları uzun vadeli deva için tüm servetlerini kaybetmelerine karşı korumak için de adımlar attı. Tasarrufları ve mülkleri yaklaşık 30.000 $’ın altında olan kişilere deva sübvansiyonu sağlarken, Amerika Birleşik Devletleri’nde çoğu kişi, 2.000 ila 3.000 $ arasındaki varlıkları bitene kadar Medicaid’e hak kazanmıyor. 2022’de hükümet, huzurevindeki oda ve yemek hariç, herkesin uzun vadeli tıbbi devaya ne kadar harcayacağına ilişkin ömür boyu yaklaşık 100.000 dolarlık üst sınırla, 105.000 ABD doları kadar servete ve mülke sahip insanlara sübvansiyonların genişletilmesini önerdi. Ancak plan 2025’e ertelendi. 2021’de İngiltere, GSYİH’sının yüzde 1,8’ini uzun vadeli devaya harcadı; bu, ABD’nin harcadığından yüzde 80 daha fazla.
🇸🇬
SİNGAPUR. Singapur yakın zamanda 1980 ve sonrasında doğanlar için zorunlu bir uzun vadeli deva sigortası sistemi başlattı. Vatandaşlar ve daimi oturma iznine sahip kişiler, 30 yaşından itibaren otomatik olarak CareShield Life adı verilen bir sigorta planına kaydolurlar. Emekli olana veya 67 yaşını doldurana (hangisi daha sonra gelirse) veya hizmetlerden yararlanmaları onaylanana kadar prim ödemeleri gerekir. Hükümet, ayda yaklaşık 2.000 dolar veya daha az kazananların primlerinin yüzde 20 ila 30’unu sübvanse ediyor. Aylık ödemeler yaklaşık 440 dolardan başlıyor. Huzurevleri ve diğer kurumsal devlere yönelik devlet sübvansiyonları, hissedebilme yeteneğine bağlı olarak yüzde 10 ile yüzde 75 arasında değişebiliyor. Ayda 2.000 dolardan fazla kazananlar herhangi bir sübvansiyon almıyor. CareShield, 1979 veya daha önce doğan Singapurlular için isteğe bağlıdır; daha eski, gönüllü bir plan kapsamındadırlar. Singapur ayrıca, bakım masraflarına yardımcı olmak için, bu yıl yaklaşık 290 dolar tutarında, maddi durumu kontrol edilen aylık nakit bağışı da sağlıyor.
Kaynaklar: Uzun vadeli devanın uluslararası karşılaştırmalarına ilişkin Ulusal Ekonomik Araştırma Bürosu projesi; UCLA’da ekonomi profesörü Kathleen McGarry; Milletler Topluluğu Fonu; Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü; hükümet web siteleri.
Not: Amerika Birleşik Devletleri ile yapılan harcama karşılaştırmaları en son OECD verilerine dayanmaktadır ve her ülkenin gayri safi yurt içi hasılasının bir yüzdesi olarak hükümet ve zorunlu sigorta programlarından yapılan harcamaları içermektedir; bu, bir ülkenin sınırları dahilinde üretilen tüm nihai mal ve hizmetlerin toplam parasal değeridir. sınırlar. Karşılaştırmalar her yaştan insanı kapsıyor ve gönüllü sigorta planlarındaki harcamaları ve cepten yapılan harcamaları hariç tutuyor. Tüm para birimi rakamları ABD doları cinsindendir.
Jordan Rau, daha önce Kaiser Aile Vakfı olarak bilinen organizasyonun bir parçası olan KFF Health News’in muhabiridir.
