Ankara’nın Çubuk ilçesinde yaşayan bedensel engelli terzi Erdoğan Yanık, yaklaşık yarım asırdır sürdürdüğü mesleğine ilgi azalınca, hiç görmediği gemilerin maketini yapmaya başlayıp mavi seyahate çıkacağı günün hayalini kuruyor.
Küçük yaşta geçirdiği kaza nedeniyle yürüme engelli olan 55 yaşındaki Yanık, yakınlarının tavsiyesi üzerine 13 yaşında bir ustanın yanında terzilik mesleğine adım attı.
Yaklaşık 42 yıldır mesleğini en iyi biçimde yapmaya çalışan Erdoğan Yanık, son yıllarda çevresindekilerinin hazır giyime yönelmesi sonucu işlerinin azalması üzerine, vaktini kıymetlendirmek için atık ahşap materyallerden hiç görmediği gemilerin maketlerini yapmaya başladı.
İş yerindeki vaktinin bir kısmını gemi maketleri yaparak geçiren Yanık, hem gemilere hasretini gideriyor hem de bir gün gemilerle mavi seyahate çıkmanın hayalini kuruyor.
Terzi Yanık, AA muhabirine, pürüzüne karşın uzun yıllardır işini birinci günkü heyecanla yapmaya devam ettiğini söz etti.
Terziliğin maharet isteyen zanaat olduğunu vurgulayan Yanık, “Bana bu ilçede ve Ankara’da ‘Pantoloncu Erdoğan Usta’ derler. Şükürler olsun çoluğumuzu çocuğumuzu bu meslekle büyüttük ve işimizin ekmeğini yedik. ‘Peygamber mesleğidir’ dedik ve elimizden geldiğince mesleğimize dört elle sarıldık.” dedi.
İlkokuldan sonra okumak istemeyince yakınlarının, kendisi üzere engelli olan terzi Avşar Saka’yı tavsiye ettiğini anlatan Yanık, “Allah rahmet etsin, yeni vefat etti. Onun tavsiyesi ile Yüksel ustanın yanına çırak olarak mesleğe birinci adımımı attım. Kendi iş yerimi de 1985 yılında açtım ve o günden bu güne terzilik yapıyorum.” diye konuştu.
“Hiç kendime engelli gözüyle bakmadım”
Yanık, bedensel pürüzünün toplumsal hayata katılmasına pürüz olmadığını tabir ederek, şöyle devam etti:
“Ustam da ben de engellerimizi aşmış bireyleriz. Allah’a şükürler olsun, ben hiç kendime engelli gözüyle bakmadım ve etrafımızda de bize engelli diye ayrımcılık yapılmadı. Terzilik demek bir kumaşı sıfırdan alarak tam ince noktasına kadar işleyerek ve dikerek insan bedenine uygun hale getirmektir. Pantolon paçası dikmekle ya da fermuar dikmekle terzilik olmaz. Bizim üzere eski terziler artık kalmadı.”
Erdoğan Yanık, son yıllarda işlerinin azalması üzerine iş yerinin içerisinde kurduğu küçük atölyede ağaç kesimlerine biçim vermeye başladığını belirtti.
“En büyük hayalim mavi seyahate çıkmak”
Evvelce gemi yaptığını artık de isteğe nazaran konut maketleri ve abajurlar yaptığını anlatan Yanık, şöyle devam etti:
“En büyük hayalim bir gemiyle seyahat etmek, mavi seyahate çıkmak. Şimdiye kadar hiç gemi ve deniz görmedim lakin daima hayal ettim, bir gün gerçekleşir diye hayaliyle yaşadım. Daima hayal ederek bir şeyler yapmaya çalıştım. Hayallerimi ahşaba yansıtmaya çalıştım. Gemidir, meskendir, abajurdur, bu tıp maketler yapmak zevk aldığım bir uğraş oldu.”
Yanık, gününü boş geçirmeye alışık olmadığını belirterek, şunları kaydetti:
“Hep çalışmaya adapte olduğumuz için boş duramıyoruz. Zanaatkarın, sanatkarın daima üretmesi gerekiyor. Terzilikte de eskisi üzere iş olmayınca deşarj olmak için öbür tezgaha geçip ahşap ile uğraşıyorum. Ahşaba zımpara çekmek, vernik atmak, tek tek işlemek çok zevk veriyor ve vaktin nasıl geçtiğini anlayamıyorum, ağrı ve sızılarımı unutuyorum. Bu işler bizim cet mesleğimizdir. Padişahların bile uğraştığı bir sanatları vardı fakat şimdiki gençlik bir şey yapmak istemiyor.”
Kaynak: AA
Haberler.com